در میان گیاهان تک لپه ای، سرده پیاز (allium) از جنبه های مختلف اهمیت بسزایی دارد. در این بررسی به خصوصیات گرده شناسی و نیز برخی ویژگی های داروئی دو گونه ی تره وحشی با نام محلی سیرموکه (allium ampeloprasum l. var atroviolaceum regel.). و کنیوال (allium iranicum wendelbo (wendelbo)) از بخش پیاز (section allium) از 11 رویشگاه مناطق مختلف استان کرمانشاه و نیز برخی از مناطق استان کردستان می پردازیم. ریخت شناسی دانه های گرده با استفاده از روش استولیز ارتمن با میکروسکوپ نوری lm)) و میکروسکوپ الکترونی نگاره (sem) مورد بررسی قرار گرفت. عصاره گیری از هر دو گونه با 4 نوع حلال به روش ماسراسیون صورت گرفته است. و در بررسی mic عصاره ها از یک نوع قارچ و6 نوع باکتری استفاده گردید. تصویر کلی گرده-ها از منظر قطبی گرد بیضوی و از منظر استوایی بیضی کشیده است. اندازه ی دانه گرده ی متوسط (0/33- 6/23میکرومتر)، تک شیاری که شیار تا انتهای دانه گرده ادامه دارد. تزئینات سطحی دانه گرده از نوع سوراخ دار تا موج دار است که برای a. ampeloprasum از نوع موج دار– سوراخ دار و برای a. iranicum از نوع سوراخ دار - موج دار است. ضخامت دیواره های شبکه های تور مانند a. ampeloprasum بیشتر از a. iranicum می باشد ولی قطر سوراخ های بین شبکه ها در دانه های گرده a. iranicum بزرگتر است. وضعیت دیواره های شبکه ها دردانه های گرده a. iranicum همگی پیوسته ولی در a. ampeloprasum به صورت گسسته است. بررسی ترکیبات اسانس و عصاره این دو گونه نشان می دهد که اسانس هر دو دارای درصد بالایی از بتا پینن و لیمونن می باشند. نتایج gc , gc mass نشان داد که اسانس حاصل از a. ampeloprasum محتویd-limonene (26.977%) وbeta-pinene (25.309%) است در حالی که a. iranicum دارای beta-pinene (49.96%), dimethyl-trisulfide (15.82%), l-limonene (12.10%) می باشد. همچنین عصاره هر دو گونه درصد بالایی گلیسرول دارند که از جنبه غذایی، دارویی، آرایشی و بهداشتی می تواند مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر این، عصاره های بدست آمده از هر دو گونه دارای خواص ضد میکروبی نیز می باشند به طوریکه در مقابل میکروارگانیسمها، موثرترینmic (حداقل غلظت مهارکنندگی) را عصاره های کلروفرمی l. a. ampeloprasum دارا میباشد µg/ml) 250 اشرشیاکلی). در موردwendelbo a. iranicum ، موثرترین غلظت mic را عصاره های کلروفرمی µg/ml) 5/7 اشرشیاکلی) و بعد از آن عصاره های اتیل استاتی آن دارا می باشد. از این رو با توجه به تحقیقات بعمل آمده این دو گونه تفاوت های زیادی را با یکدیگر نشان می دهند، علیرغم اینکه در برخی از منابع مانند فلور ایرانیکا (رشینگر)، این دو گونه را به عنوان دو زیر گونه معرفی نموده اند.