شیار افتادگی در مسیر عبور چرخهای وسایل نقلیه و در اثر تغییر شکلهای دایم و تجمعی لایه های روسازی رخ می دهد این پدیده در لایه رویه اسفالتی در اثر ضعف ان بعلت فقدان مقاومت مخلوط آسفالتی در برابر نیروهای برشی از اعمال بار قایم بر سطح راه اتفاق می افتد در این مطالعه تاثیر خواص فیزیکی خلوط های آسفالتی لایه رویه که نقش موثر در جلوگیری و به تاخیر انداختن این پدیده را دراد و همچنین رفتار مخلوط های آسفالتی در اعمال بارگذاری سیکلیک مورد بررسی قرار می گیرد. برای این منظور اثرات دانه بندی درصد شکستگی جنس مصالح شامل بافت سطحی دانه های سنگی درصد فضای خالی مخلوط اسفالتی و نوع قیر با ا نجام آزمایش ها ی مختلف از جمله خزش دینامیکی dynamic creep تعیین مدول برجهندگی idt و مارشال مورد بررسی قرار گرفته است در این میان عدد روانی به معنی تعداد سیکل های بار وارده بر مخلوط آسفالتی تا رسیدن به ناحیه تسلیم شیارشدگی در منحنی سیکل –کرنش تحمعی بعنوان پارامتر مقایسه استحکام شیارشدگی دانه بندی های مختلف مورد استفاده قرار گرفت. با بررسی عدد روانی به عنوان پارامتر خروجی تست خزش دینامیکی که معرف استحکام شیارشدگی نمونه های آسفالتی است مشخص شد که دانه بندی حد وسط 4 بیشترین استفامت شیارشدگی را در میان دیگر نمونه های ساخته شده دارد. در این تحقیق نمونه های sma که معرف مخلوط های با دانه بندی درشت دانه و قفل و بست سنگدانه ای هستند ساخته شدند که دارای مقادیر بسیار کم عدد روانی بودند علت این مساله این گونه استنباط شدکه قیر مصرفی قادر به نگه داشتن این اتصال بین سنگندانه نمی باشد لذا باید از افزودنی های قیر بمنظور افزایش تاب چسبندگی قیر استفاده شود تا از ظرفیت اتصال سنگدانهای بطور کامل استفاده شود دو دانه بندی حد وسط 4 و حد پایین 5 که دارای بیشترین استحکام شیارشدگی هستند. درایا درصد فضای خالی حول و حوش 2/4 می باشند بنابراین این عدد مقدار مناسبی برای رسیدن به حداکثر مقاومت شیارشدگی است.

رشد حمل و نقل، با ساده سازی جابجائی بار و انسان کمک اساسی به پیشرفت جوامع بشری چه به لحاظ فردی و چه اجتماعی نموده است. اما از طرفی با رشد حمل و نقل و گسترش شبکه معابر، آمار تصادفات ترافیکی نیز افزایش یافته است، بطوری که جراحت، نقص عضو، مشکلات تنفسی و در نهایت مرگ و میر ناشی از این تصادفات هزینه های سنگینی به افراد و جوامع تحمیل نموده است. تصادفات ترافیکی همچنین تأثیرات نامطلوبی بر توسعه جامعه دارد. تصادفات موجب ایجاد تأخیر و در نتیجه افزایش مصرف سوخت و مواردی نظیر آلودگی هوا می شود، تمام این موارد در نهایت سبب ایجاد نارضایتی کاربران خواهد شد. در ایران با توجه به آمار بالای کشته ها و مجروحین ناشی از تصادفات ترافیکی مسأله ایمنی، به یکی از مهمترین مسائل کشور تبدیل شده و در سال های اخیر مطالعات و برنامه های اجرائی مختلفی برای کاهش این آمار انجام گرفته است. مطالعات نشان می دهد، که آمار تعداد تصادفات و در نتیجه مجروحین و کشته شدگان در استان کرمان نیز به نسبت شهرهای پیشرفته دنیا بالا می باشد. حتی در مقایسه با سایر استان های کشور، براساس آمار پزشکی قانونی در سال 1389، بیشترین تعداد کشته ها در راه های روستائی در استان کرمان به ثبت رسیده است. در تحقیق حاضر پس از اولویت بندی محورهای استان بر اساس شاخص های ایمنی مبتنی برداده های تصادفات، تعیین نقاط حادثه خیز محورها در دستور کار قرار گرفته است. سپس بررسی راهکارهای مختلف ایمن سازی و همچنین اولویت بندی انجام این راهکارها بر اساس هزینه، مدت زمان و میزان اثر بخشی بر روی یکی از محورهای اصلی دارای اولویت در استان کرمان، مد نظر قرار گرفته است. در نهایت نیز سعی شده است تا مدلی برای مقایسه پیش بینی تصادفات بر اساس نتایج بازدید ایمنی، یعنی فقط در نظر گرفتن عامل راه، با روش های پیش بینی بر اساس داده های تصادفات، ارائه گردد. مقایسه نتایج بازدید ایمنی راه و داده های تصادفات 3 ساله اخیر، نشان می دهد که هم بستگی بالائی میان آنها (بویژه در مواردی که تعداد تصادفات پائین باشد) وجود ندارد. این نکته مشخص می کند که در رخداد تصادفات تنها یک عامل تأثیرگذار نبوده و مجموعه ای از عوامل (اعم از انسان، وسیله نقلیه و راه و محیط اطراف) در نهایت به یک تصادف منجر می شود.

در شبکه حمل ونقلی تأثیر متقابل میان مدهای مختلف حمل ونقلی با اهداف مختلف سفر آن ها، می-تواند وضعیت دشواری را ایجاد نماید. یکی از راهکارهای موثر برای کاهش مشکلات ترافیکی، ارتقاء حمل ونقل هوشمند کالا است. سیستم حمل ونقل هوشمند، فرصتی برای ارتقاء وضع موجود شبکه حمل-ونقلی را فراهم می سازد و با توجه به زیرساخت های موجود راه های فعلی، ظرفیت اضافه ای را تولید می-نماید. همچنین، استفاده از حمل ونقل هوشمند کالا می تواند به افزایش امنیت و ایمنی سفر و محموله کالا و کاهش تأثیرات منفی بر شبکه حمل ونقلی شهری منجر گردد. آن چه که در این تحقیق مورد بررسی قرار می گیرد، بررسی امکان تطبیق شرایط حمل ونقل هوشمند کالا، برای راه های کشور و نیز بطور بخصوص حمل ونقل هوشمند کالا بوسیله وسایل نقلیه سنگین بندر امیرآباد است. جهت نیل به این هدف، راهکارهای ممکن برای ارتقاء حمل و نقل کالای این بندر، مورد مطالعه قرار می گیرد و از طریق روش-های تصمیم گیری چند معیاره سلسله مراتبی تحلیلی(ahp)، مناسب ترین راهکارها انتخاب می گردد. نتایج تحقیق نشان می دهد که از بین راهکارهای هوشمند سازی، توزین در حال حرکت وسایل نقلیه سنگین، بیشترین اولویت را داشته و پس از آن سیستم نوبت دهی هوشمند برای ورود به بندر، مانیتورینگ وضعیت کالا، استفاده از سیستم شناسایی خودکار و سیستم برنامه ریزی مسیر اولویت یافتند.