یک سازه از اجزای گوناگونی تشکیل شده است که در صورت بوجود آمدن اتصالات مناسب میان آنها میتوان عملکرد یکپارچه سیستم سازه ای در مقابل هر گونه بارگذاری را انتظار داشت. از مهمترین اجزای یک سیستم باربر میتوان به کف طبقات و بام اشاره کرد. مهمترین عملکرد سیستمهای کف بام و کف طبقات تحمل بارهای نقلی و انتقال این بارها به اعضای قائم سازه ای همچون ستونها و دیوارها میباشد. علاوه بر این سیستمهای کف نقش مهمی را در جمع آوری نیروهای جانبی در ترازهای مشخص و توزیع مناسب آنها بین اعضای سیستم مقاوم در برابر بارهای جانبی ایفا میکنند. نیروهای افقی که در اثر تحریکات زلزله بوجود می آیند از طریق این اعضا به زمین منتقل میشوند. معمولا در زمان تحلیل و طراحی اجزا یک سازه دیافراگم کف آن به صورت صلب مدل میشود. این نوع مدلسازی باعث تقلیل معادلات گشته و زمان تحلیل را کاهش میدهد. اما در بعضی از شرایط خطای حاصله میتواند طرحی غیر ایمن یا غیر اقتصادی را نتیجه دهد.