در این رساله پس از نگاهی گذرا به اصطلاح جامعه شناسی زبان و مفاهیم اساسی مربوط به آن، جایگاه نظریه های جامعه شناسی زبان را در ایران مشخص خواهیم کرد و خواهیم دید که آیا می توان از جامعه شناسی زبان در ایران به عنوان یک زمینه ی تحقیقاتی خاص با حوزه های متفاوتش نام برد. در پی این ارزیابی به شناسایی کارشناسان و پژوهشگران ایرانی در این زمینه پرداخته و کارهای علمی شان را با شیوه های رایج مقایسه خواهیم کرد. البته خاطر نشان می شود که بررسی اقدامات متفاوت صورت گرفته در این زمینه، با ارجاع به مقالات، پایان نامه ها و کتب منتشر شده در این حوزه از سال 1970 تا 2008 انجام خواهد گرفت. و در پایان ضمن اینکه جنبه های ناشناخته ی مطالعات جامعه شناسی زبان را در ایران نشان خواهیم داد پیشنهادها و محورهای پژوهشی جهت ارتقاء وضعیت این مطالعات در کشورمان ارائه خواهیم داد. بنابراین پروژه ی ما شامل پنج مرحله می شود: نگاه اجمالی بر تاریخچه ی جامعه شناسی زبان؛ تحقیقات کتابخانه ای برای پی بردن به اینکه چه جنبه هایی از جامعه شناسی زبان (قرض گیری و تداخل های زبانی، ترکیب زبانها و کدگردانی، گوناگونی های زبانی و معیارسازی زبان، چند زبانگی، دو زبانگی، شبکه های اجتماعی و زبانها،...) مورد توجه پژوهشگران ایرانی قرار گرفته است؛ طبقه بندی داده های مرحله ی دوم جهت نقد آنها؛ نقد؛ ارزیابی، نتیجه گیری و پیشنهادات.