یکی از عوامل موثر در ایجاد مسوولیت فریب دادن است. بدین معنا که اگر شخصی دیگری را فریب دهد یا از کسی گول بخورد، برای فریب دهنده مسوولیت و ضمان ایجاد می گردد. این نوع از مسوولیت که ضمان ناشی از خدعه و فریب است در اصطلاح حقوقی ضمان غرور نامیده می شود که نوعی ضمان قهری است و در حقوق از آن به مسوولیت مدنی یاد می شود. مباحث مربوط به ضمان غرور در فقه به عنوان قاعده فقهی، قاعده غرور شهرت دارد. مفهوم لغوی و اصطلاحی ((غرور)) تا حدود زیادی نزدیک به هم است و دربردارنده مضامینی چون خدعه، فریب و حیله است. برای تحقق قاعده غرور عناصری در فقه و در حقوق مطرح شده است. عناصر غرور در فقه عبارت اند از: عمل خدعه آمیز، ورود ضرر، رابطه سببیت، علم و جهل غار و مغرور، قصد و فریب . در مسوولیت مدنی نیز برای تحقق غرور عواملی همچون ارتکاب عمل نامشروع، رابطه سببیت و ورود ضرر لازم است. برای اثبات قاعده غرور دلایلی از جمله قول مشهور ((المغرور یرجع الی من غرّه))، اجماع، بنای عقلا، قاعده تسبیب، قاعده لا ضرر و روایات خاصه مورد بررسی قرار گرفته است. مبنای ضمان در این قاعده، فریب و غروری است که موجب خسارت دیدن و تحمیل غرامت توسط فریب خورده شده است.