هدف این پژوهش رابط? بین جایگاه زنان در ساختار قدرت خانواده و کیفیت زندگی زنان را، از نظر زنان متاهل شهر تبریز مورد بررسی قرار می دهد. روش تحقیق: روش تحقیق مورد استفاده پیمایشی و جامعه آماری مورد بررسی کلیه زنان متاهل شهر تبریز می باشد که 384 نفر از آنها با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده در تحقیق حاضر، دو پرسشنام? کیفیت زندگی وساختار قدرت در خانواده بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شده است. یافته ها: نتایج حاصله از آزمون همبستگی، تحلیل واریانس و آزمون t، بیانگر آن است که بین متغیرهای؛ ساختار قدرت در خانواده، تحصیلات زنان، تحصیلات شوهران، درآمد شوهران و وضعیت اشتغال زنان با متغیر کیفیت زندگی زنان در سطح خطای کوچکتر از 01/0 رابطه معناداری وجود دارد. بین تعداد افراد خانواده، تعداد سالهای زندگی مشترک، درآمد زنان و نوع شغل شوهران با کیفیت زندگی زنان مورد مطالعه، رابط? معناداری دیده نشد. همچنین متغیر فاصله سنی زوجین به صورت معکوس رابطه معناداری با سطح کیفیت زندگی زنان در خانواده دارد. نتیج? معکوس به دست آمده از طریق کنترل متغیر سن بوسیل? آزمون همبستگی تفکیکی مجدداً بررسی شد که نشان داد، رابطه منفی متغیر فاصل? سنی زوجین و کیفیت زندگی زنان واقعی بوده و نتایج روابط دو متغیر تعداد سال های زندگی مشترک و تعداد افراد خانواده، با کیفیت زندگی زنان معنادار نیست. همچنین نتایج به دست آمده از تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر نشان می دهد که از میان متغیرهای مستقل، سه متغیر ساختار قدرت در خانواده، تحصیلات مردان و وضعیت اشتغال زنان مهم ترین تبیین کننده های کیفیت زندگی زنان درخانواده هستند. نتیجه گیری: در خانواده های که الگوی تصمیم گیری آنها اشتراکی است، زنان کیفیت زندگی بهتری را (از لحاظ جسمانی، روانی، اجتماعی و محیطی) تجربه می کنند.