به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف روغن های اکسیدشده در جیره بر عملکرد و سندرم کبد چرب، آزمایشی با استفاده از 80 قطعه مرغ لگهورن (های لاین w-36) و در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل 5 تیمار، 4 تکرار و 4 قطعه مرغ در هر تکرار طراحی شد. آزمایش ازسن 54 تا 61 هفتگی به مدت 8 هفته بود. مرغ ها با جیره براساس راهنمای مدیریت مرغ تخمگذار سفید های-لاین w-36تغذیه شدند.جیره پایه حاوی 25/15 درصد پروتئین خام و 2858 کیلو کالری بر کیلوگرم انرژی قابل متابولیسم بود. جیره ها به ترتیب با مقادیر 0، 25، 50 ، 75و 100 درصد روغن اکسید شده بجای روغن تازه مکمل-سازی شدند. وزن و تعداد تخم مرغ های تولیدی به صورت روزانه و مصرف خوراک و سایر پارامترهای مربوط به عملکرد به صورت هفتگی ثبت گردیدند. پارامترهای کیفی تخم مرغ هر دو هفته یکبار اندازه گیری شد. بین سطوح مختلف روغن اکسید شده در رابطه با صفات وزن تخم مرغ، توده تخم مرغ، درصد تولید و ضریب تبدیل غذایی کاهش معنی داری وجود داشت(05/0>p).بین سطوح مختلف روغن های اکسید شده در رابطه باصفات کیفی تخم مرغ از جمله شاخص شکل، شاخص سفیده و واحد هاو کاهش معنی داری وجود داشت (05/0>p). بین سطوح مختلف روغن های اکسید شده در ارتباط با شاخص های خونی از جمله تری گلیسریدکل، کلسترول کل، لیپوپروتئین با چگالی بالا،لیپوپروتئین باچگالی پایین، لیپوپروتئین با چگالی بسیار پایین و همچنین مالون دی آلدئید کبد تفاوت معنی-داری وجود نداشت (05/0<p). با افزایش سطوح روغن اکسید شده غلظت آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز سرم به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>p)، با افزایش درصد روغن های اکسید شده وزن کبد کاهش یافت، همچنین حالت نکروزی بافت (آتروفی سلول ها و تنگ شدن مجاری خون) بیشتر شد که نشان دهنده ی وجود کبد چرب است. با افزایش سطوح مختلف روغن اکسید شده صفات عملکردی مرغ های تخم گذار به طور معنی داری کاهش یافت، اما در رابطه با خوراک مصرفی تغییرات کاهشی اندکی مشاهده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بهترین سطح روغن اکسید شده مربوط به تیمار 1 (25 درصد اکسید شده بود) بود.

این آزمایش جهت بررسی اثرات جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کلزا بر اساس اسید آمینه کل و قابل هضم بر صفات عملکردی در مرغ های تخم گذار لگهورن سویه هایلاین 36w- در سن 73 هفته به مدت 10 هفته انجام گرفت. تعداد 64 قطعه مرغ تخم گذار شامل 4 تیمار، 4 تکرار و 4 مرغ در هر تکرار در یک آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد آزمون قرار گرفتند. تیمار های آزمایشی شامل: تیمار 1 و 2 به ترتیب حاوی کنجاله سویا بر اساس اسیدآمینه قابل هضم و کل و تیمارهای 3 و 4 به ترتیب حاوی کنجاله کلزا بر اساس اسیدآمینه قابل هضم و کل بودند. وزن و تعداد تخم مرغ های تولیدی به صورت روزانه و مصرف خوراک، توده تخم مرغ و ضریب تبدیل غذایی و سایر پارامترهای مربوط به کیفیت تخم مرغ شامل شاخص شکل، سطح تخم مرغ، وزن مخصوص، واحد وزن به سطح پوسته، وزن پوسته، نسبت پوسته، ضخامت پوسته، شاخص سفیده، شاخص زرده، واحد هاو، محتوی تخم مرغ و رنگ زرده به صورت هفتگی اندازه گیری شدند. جیره بر پایه کنجاله سویا بیشترین وزن تخم مرغ، توده تخم مرغ و بهبود ضریب تبدیل غذایی را نسبت به جیره بر پایه کنجاله کلزا نشان داد (05/0>p) ولی مصرف خوراک و تولید تخم مرغ تحت تأثیر منابع پروتئینی قرار نگرفتند (05/0<p). کنجاله سویا بر اساس اسیدآمینه قابل هضم نسبت به جیره های دیگر مورد آزمایش به طور معنی داری بیشترین وزن تخم مرغ را نشان داد (05/0>p). کنجاله کلزا افزایش معنی داری بر صفات رنگ زرده و وزن نسبی کبد نشان داد. کنجاله سویا افزایش معنی داری بر صفت محتوی تخم مرغ داشت. اسیدآمینه کل افزایش معنی دار بر ضخامت پوسته نشان داد (05/0>p). در جیره بر پایه کنجاله کلزا با اسیدآمینه کل بیشترین ضخامت پوسته دیده شد (05/0>p). جیره کنجاله سویا به صورت اسیدآمینه قابل هضم نسبت به جیره های دیگر افزایش معنی دار بر محتوای تخم مرغ داشت (05/0>p). از طرفی جیره کنجاله کلزا بر پایه اسید آمینه قابل هضم موجب افزایش معنی داری بر صفت رنگ زرده و مقدار درصد وزن کبد شد (05/0>p). پارامترهای خونی شامل آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، لاکتات دهیدروژناز، تری یدو تیرونین و تیروکسین تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0<p). به طور کلی نتایج نشان داد که کنجاله سویا نسبت به کنجاله کلزا عملکرد بهتری را نشان داد و فرمولاسیون جیره بر اساس اسیدآمینه قابل هضم موجب کاهش قیمت جیره گردید ولی اثر معنی داری را بر پارامترهای عملکرد نشان نداد.

این آزمایش به منظور بررسی اثرات جایگزینی سطوح مختلف کنجاله کلزا با کنجاله سویا درجیره بر فراسنجه¬های عملکردی، کیفیت تخم، مقاومت پوسته، فراسنجه¬های خونی شامل مواد معدنی، آنزیم های کبدی و هورمونهای تیروئیدی بلدرچین ژاپنی انجام شد. در این مطالعه، 160 قطعه بلدرچین ژاپنی تخم گذار در فاز دوم تخم گذاری درقالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار شامل (جیره شاهد بدون کنجاله کلزا) و جایگزینی 30 ،60 و 90 درصد کنجاله سویا با کنجاله کلزا شامل 4 تکرار و 10 قطعه بلدرچین در هر تکرار، از سن 46 تا 56 هفتگی در این آزمایش مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این آزمایش نشان داد که بین تیمارهای مختلف از نظر اختلاف وزن شروع و پایان دوره در کل دوره اختلاف معنی داری وجود نداشت (0/05< p). کاهش معنی¬داری در مصرف خوراک با افزایش سطح کنجاله کلزا در جیره مشاهده گردید (0/05>p). درصد تولید تخم، وزن تخم و بازده تخم در تیمارهای شاهد و 30 درصد جایگزینی افزایش معنی¬داری را در کل دوره نشان دادند (0/05>p). ضریب تبدیل غذایی با افزایش سطح کنجاله کلزا به طور معنی داری افزایش یافت (0/05>p). بین تیمارهای مختلف از نظر صفات داخلی تخم در کل دوره اختلاف معنی داری وجود نداشت (0/05< p). ضخامت و درصد پوسته تحت تأثیر جیره ها قرار گرفتند و با افزایش سطح کنجاله کلزا کاهش معنی داری را نشان دادند (0/05>p). آنزیم های آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و گاما گلوتامیل ترانسفراز تحت تأثیر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کلزا قرار نگرفتند (0/05< p). همچنین غلظت فسفر، کلسیم، آهن، روی و مس سرم تحت تأثیر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کلزا قرار نگرفتند (0/05< p). اگر چه افزایش معنی داری در وزن کبد با افزایش سطح کنجاله کلزا مشاهده شد (0/05>p) ولی وزن قلب، کلیه و پانکراس پاسخی به جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کلزا ندادند (0/05< p). با افزایش سطح کنجاله کلزا در جیره، اختلاف معنی داری در غلظت هورمون¬های تیروئیدی مشاهده نشد (0/05< p). در ارتباط با مقاومت پوسته بیشترین نیروی لازم برای شکستن پوسته تخم مربوط به تیمار شاهد بود که نسبت به تیمارهای دیگر افزایش معنی داری داشت (0/05>p). بنابراین جایگزینی 30 درصد کنجاله سویای جیره با کنجاله کلزا تأثیر منفی بر عملکرد بلدرچین نداشت، ولی با افزایش سطوح کنجاله کلزا در جیره عملکرد کاهش یافت که این می تواند به دلیل اثرات سوء مواد ضد مغذی باشد.