گردشگری یکی از منابع اصلی اشتغال در سراسر دنیاست و یک پنجم درصد درآمد ملی جهان را به خود اختصاص داده است. ایران یکی از پنج کشور نخست برخوردار از بیشترین تنوع زیستی می باشد و مناطق بیابانی وسیع آن سرشار از جاذبه های گردشگری است. این تحقیق پیمایشی – تحلیلی و با هدف بررسی پتانسیل های توریستی مناطق بیابانی استان فارس که از مهم ترین قطب های گردشگری کشور محسوب می شود، انجام گرفته است، پتانسیل های سه کویر " شیراز، نیریز و میدان گل " با استفاده از اطلاعات کتابخانه ای و میدانی بررسی گردید. اطلاعات میدانی از طریق پرسشنامه در دو جامعه آماری گردشگر و کارشناس کسب، و تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آلفاکرونباخ، آمار توصیفی از نوع فراوانی و رگرسیون انجام شد. سپس نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدیدهای گردشگری کویرهای مزبور با استفاده از مدل swot تعیین گردیده و با استفاده از مدل topsis اولویت بندی در سه سناریوی کارشناس، گردشگر و دانش داده ای (تهیه لایه های اطلاعاتی در محیط arcgis) انجام گرفت. نتایج نشان داد، کویرهای مزبور دارای پتانسیل های گردشگری شناخته نشده ای هستند که معرفی آنها باعث گسترش اکوتوریسم و توسعه اقتصادی- اجتماعی منطقه می شود. طبق مدل swot از دید گردشگران، کویرهای شیراز ، نیریز، میدان گل به ترتیب در محدوده های شماره 1، 4، 4 ماتریس استراتژی ها و اولویت های اجرایی با استراتژی پیشنهادی رشد و ساخت و از نظر کارشناسان در محدوده های شماره 1، 1 با استراتژی رشد و ساخت و شماره 5 با استراتژی حفظ و نگهداری قرار دارند. همچنین کویر شیراز در هر سه سناریو با میانگین 95/0 اولویت اول را جهت توسعه اکوتوریسم مناطق بیابانی استان داشته و پس از آن کویرهای نیریز و میدان گل به ترتیب با میانگین های 71/0 و 14/0 قرار می گیرند