اجرای طرحهای مرتعداری یکی از سیاستهای مهم و اصلی سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور به منظور حفظ، اصلاح و احیاء مراتع است. تمایل اندک بهره برداران به بازنگری طرح ها یکی از چالش های اساسی است که توجه کارشناسان را در بخش مدیریت و آینده مرتع به خود معطوف نموده است. هدف از این مطالعه بررسی عوامل اقتصادی، اجتماعی، قانونی و فنی موثر بر میزان تمایل بهره برداران به تجدید نظر طرح های مرتعداری از دیدگاه بهره برداران است. این تحقیق از نوع توصیفی همبستگی است که در سامان های عرفی مراتع ییلاقی زیرحوزه دراسله شهرستان سوادکوه در استان مازندران انجام شده است. در این راستا 17 سامان عرفی که همگی دارای شیوه بهره برداری گروهی هستند انتخاب گردید. نمونه گیری به روش تصادفی ساده بوده و تعداد نمونه نیز با استفاده از فرمول کوکران 35 بهره بردار تعیین گردید. ابزار تحقیق پرسشنامه بوده که از طریق مصاحبه مستقیم با بهره برداران (صاحبان پروانه چرا) در منطقه تکمیل گردید. یافته های این پژوهش نشان می دهد بین عوامل فنی، اجتماعی و قانونی با میزان تمایل بهره برداران به بازنگری طرح ها رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. در صورتیکه بین عامل وضعیت اقتصادی با میزان تمایل بهره برداران به بازنگری طرح ها رابطه معنی داری وجود ندارد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام نشان می دهد که از بین متغیرهای تأثیرگذار بر میزان تمایل بهره برداران به بازنگری به ترتیب چهار متغیر عوامل فنی، اجتماعی، قانونی و اقتصادی مجموعاَ 90 درصد از واریانس میزان تمایل بهره برداران به بازنگری طرح های مرتعداری را تعیین می نمایند.