چکیده جلال طبیب یکی از شاعران قرن هشتم و پیرو سبک عراقی است. او که در میانه ی عصر سعدی و حافظ می زیست، مانند بسیاری دیگر از معاصرانش از سعدی و بعضی بزرگان آن دوره تأثیر پذیرفته و این تأثیرپذیری را به شاعران دوره های بعد از خود انتقال داده است. در این پژوهش با روش تحلیلی- توصیفی سعی شده ضمن معرفی جلال طبیب و شعر او، چگونگی ارتباط او با شاعران معاصرش و جایگاه و پایه شعری اش تبیین گردد. با بررسی سبک شعری جلال از سه منظر واژگانی، ادبی و اندیشگانی به این نتیجه رسیدیم که شعر جلال از نظر زبانی، هم ویژگی های سبکی شعر خراسانی را دارد و هم برخی ویژگی های سبک عراقی در آن دیده می شود. از نظر ادبی ویژگی هایی مانند انواع جناس، انواع ایهام، تلمیح در آن غلبه دارد. از نظر فکری شعر جلال شامل مفاهیم قلندری، رندی، خیّامی و غیره تقسیم می شود که می توان آنها را مهم-ترین مبانی فکری جلال دانست. جلال طبیب با شاعران معاصر خود از نظر شعری ارتباط داشته است. از سعدی تأثیر پذیرفته است و بر حافظ تأثیر گذاشته است و با پاره ای شاعران معاصر خود مثل خواجوی کرمانی و سلمان ساوجی نیز ارتباط شعری داشته است.