هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات تداخلی تمرینات ترکیبی بر قدرت و عملکرد هوازی (vo2max) در مردان غیرورزشکار بود. در این مطالعه 40 نفر از افراد غیرورزشکار و داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی در یکی از چهار گروه قدرتی (10=n)، هوازی (10=n)، ترکیبی (10=n) و کنترل (10=n) قرار گرفتند. گروه هوازی برنامه تمرینات هوازی (3 روز در هفته، 3800-2000 متر در هر جلسه،70-50 درصد hrr) را به مدت 10 هفته انجام دادند. گروه قدرتی، برنامه تمرینات قدرتی (3 روز در هفته، 3 ست، 8 حرکت، جلسه اول 8 تکرار بیشینه، جلسه دوم 6 تکرار بیشینه و جلسه سوم 4 تکرار بیشینه) و گروه ترکیبی نیز تمرینات قدرتی و هوازی را اجرا کردند و گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکردند. کلیه ی آزمودنی ها قبل و بعد از برنامه تمرینی آزمون های ارزیابی قدرت (حرکت پرس سینه و باز کردن زانو) و vo2max (تست کوپر) را انجام دادند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی) تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد، اجرای تمرینات ترکیبی به افزایش معنی دار قدرت و p<0/0001 vo2max p<0/0001آزمودنی ها منجر شد. به علاوه، با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه بین توسعه vo2max در دو گروه هوازی (%23) و ترکیبی (%20) (0/85=p) و بین مقدار افزایش قدرت بالاتنه در گروه قدرتی (%27) و ترکیبی (%23) اختلاف معنی داری مشاهده نشد (0/15=p) و بین مقدار افزایش قدرت پایین تنه در گروه قدرتی (%35) و ترکیبی (%29) به لحاظ آماری اختلاف معنی داری مشاهده شد (0/04=p). نتیجه گیری: نتیجه اینکه اجرای تمرینات ترکیبی هیچ اثر تداخلی در افزایش قدرت بالاتنه و عملکرد هوازی نسبت به گروه های قدرتی و هوازی نداشت. اما باعث تداخل در افزایش قدرت پایین تنه نسبت به گروه صرفاً قدرتی گردید.

مقدمه و هدف: مدرسه به عنوان مکانی مطمئن در پرورش دانش آموزان نقش بسیار سازنده ای را ایفا می کند. در صورتی که اصول ایمنی در فضاهای ورزشی مدارس رعایت نشود، احتمال وقوع حوادث، جراحت و مرگ دانش آموزان وجود دارد. با توجه به اهمیت موضوع، مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای استاندارد های ایمنی فضاهای ورزشی مدارس پسرانه نیشابور انجام شده است. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع توصیفی-مقایسه ای بود که با استفاده از چک لیست استاندارد شده به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل 73 مدرسه پسرانه در مقاطع ابتدایی، متوسطه اول و متوسطه دوم نیشابور می باشد که روش نمونه گیری به صورت کل شمار برابر با جامعه در نظر گرفته شد. اعتبار این چک لیست به روش آلفای کرونباخ76/0 درصد تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل داده های آمار توصیفی از جدول فراوانی، درصد فراوانی، جداول و نمودارها و در آمار استنباطی از آزمون کولوموگروف اسمیرنوف برای تعیین نرمال بودن متغیر ها و آزمون نسبت برای آزمون فرضیه های تحقیق و همچنین به منظور بررسی تفاوت بین مقاطع تحصیلی از آزمون های تحلیل واریانس (anova)و آزمون lsd استفاده شد. از نرم افزار آماری spss در سطح معناداری 05/0 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. پس از حضور محقق در مدارس و مشاهده مستقیم، اطلاعات جمع آوری و تکمیل گردید. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده از پژوهش، ایمنی در بخش داخل زمین وسطوح ورزشی 4/72 درصد، ایمنی حریم ها و خطوط زمین های ورزشی4/58 درصد، ایمنی طراحی و ابعاد زمین های ورزشی 4/52 درصد و ایمنی تاسیسات و پوشش ها 8/60 درصد بود. همچنین، بین وضعیت ایمنی مقاطع مختلف تحصیلی تفاوت معناداری مشاهده شد(05/0< p). مدارس متوسطه اول و متوسطه دوم از وضعیت ایمنی بهتری نسبت به مدارس ابتدایی برخوردار بودند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش وضعیت ایمنی فضاهای ورزشی مدارس پسرانه نیشابور در مقایسه با استاندارد ها در سطح متوسط قرار داشتند.