استرادیول استروئید نورواکتیوی است که در بسیاری از نواحی مغزی از جمله هسته لوکوس سرولئوس (lc) یافت می شود. استرادیول درک درد را نه تنها با اتصال به گیرنده های استروژنی تعدیل می نماید بلکه از طریق واکنش آلوستریک با گیرنده های غشایی دیگر مثل گیرنده های گلوتاماتی و gabaa نیز درک درد را تعدیل می کند. lc در تعدیل نزولی و نورآدرنرژیک درد نقش دارد. برای مطالعه اثر ?17- استرادیول در تعدیل درد حاد و مداوم و مکانیسم اثر آن، از آزمون فرمالین استفاده شد. پاسخ های القا شده با فرمالین شامل مدت زمان لیسیدن و خم کردن پای ملتهب و فرکانس تکان دادن پای مذکور به مدت 60 دقیقه پس از تزریق 50 میکرولیتر فرمالین 2? ثبت شد. برش های مغزی حاوی lc از ناحیه ساقه مغز موش های صحرایی نر تهیه شد و در سراسر آزمایش تحت پرفیوژن محلول acsf قرار داشت. تحت این شرایط، جریانات پس سیناپسی خودبه خودی تحریکی (sepsc) نورون های lc با کمک تکنیکwhole-cell patch-clamp ثبت شد. همچنین، بیان ژن های زیرواحدهای ?2 و ?1 گیرنده gabaa با استفاده از تکنیک rt-pcr بررسی گردید. نتایج مطالعه اخیر نشان داد که تزریق ?17- استرادیول به داخل lc، فاز دوم درد القا شده با فرمالین را کاهش داد ولی اثری روی فاز اول آن نداشت (p< 0.05). آنتاگونیست های گیرنده های استروژن، ampa و gabaa (ici 182,780، cnqx و بیکوکولین) اثری روی تعدیل درد با واسطه ?17- استرادیول نداشتند؛ ولی آنتاگونیست گیرنده های nmda - ap5- بی دردی القا شده با ?17- استرادیول روی رفتارهای تکان دادن و خم کردن پای ملتهب را خنثی نمود (به ترتیب p< 0.05 و p<0.01). ?17- استرادیول دامنه جریانات پس سیناپسی خودبه خودی تحریکی را تغییر نداد ولی فرکانس آنها را به شدت افزایش داده و تقویت کرد. ici 182,780 و بیکوکولین نتوانستند از اثر تسهیلی ?17- استرادیول جلوگیری نمایند. هرچند که cnqx و ap5 اثر تحریکی ?17- استرادیول را بلوکه کردند، ap5 اثر آنتاگونیستی قوی تری را نشان داد. همچنین بیان ژن زیرواحدهای ?2 و ?1 گیرنده gabaa تغییر معنی داری را نشان نداد. بی دردی القا شده توسط ?17- استرادیول در درد التهابی ممکن است از طریق واکنش با گیرنده های غشایی و احتمالا گیرنده های nmda وساطت شود. براساس یافته های مطالعه اخیر می توان فرض کرد که فعال شدن گیرنده های nmda توسط ?17- استرادیول سبب رهایش مولکول سیگنالی می شود که سبب افزایش رهایش خودبخودی گلوتامات از تارهای عصبی آوران، روی نورون های lc می گردد.

17بتا- استرادیول استروئید نورواکتیوی است که نقش آن در تعدیل درد به خوبی نشان داده شده است. 17بتا- استرادیول درک درد را از طریق اتصال به گیرنده¬های استروژنی و نیز واکنش آلوستریک با گیرنده¬های غشایی دیگر مثل گیرنده¬های گلوتاماتی و gabaa تعدیل می¬نماید. هسته پاراژیگانتوسلولاریس کناری (lpgi) علاوه بر کنترل برخی از اعمال اتونومیک مانند تنظیم گردش خون، در تعدیل و درک درد نیز نقش دارد. روش¬ها: در این مطالعه از موش¬های صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 270 گرم استفاده ¬شد. برای بررسی اثر ریزتزریق 17بتا- استرادیول به داخل هسته¬ی lpgi در تعدیل درد حاد و مزمن، کانول¬گذاری هسته¬ی lpgi انجام شد. ابتدا داروها تزریق و پس از 15 دقیقه 50 میکرولیتر فرمالین 4% به پنجه پای حیوان تزریق شد؛ سپس رفتارهای تکان¬های ناگهانی پای ملتهب (paw jerking)، خم کردن (flexing) و لیسیدن (licking) پای ملتهب القا شده با تزریق فرمالین به مدت 60 دقیقه ثبت شد. یافته¬ها: نتایج مطالعه اخیر نشان داد که تزریق 17بتا- استرادیول به داخل lpgi فاز اول رفتارهای خم کردن و لیسیدن پای ملتهب ناشی از تزریق فرمالین را کاهش داد؛ ولی اثری روی رفتار تکان دادن پای ملتهب نداشت. فاز دوم رفتارهای خم کردن، لیسیدن و تکان دادن پای ملتهب القا شده با فرمالین با تزریق 17بتا- استرادیول به داخل lpgi به طور معنی¬داری کاهش یافت. نتیجه¬گیری: براساس یافته¬های این مطالعه می¬توان نتیجه گرفت که احتمالا بخشی از اثر بی-دردی 17بتا- استرادیول روی درد التهابی القا شده با فرمالین از طریق گیرنده¬های داخل سلولی استروژن وساطت می¬شود.

مقدمه: 17بتا- استرادیول استروئید نورواکتیوی است که نقش آن در تعدیل درد قبلا به خوبی نشان داده شده است. 17بتا- استرادیول درک درد را از طریق اتصال به گیرنده های استروژنی و نیز واکنش آلوستریک با گیرنده های غشایی دیگر مثل گیرنده های گلوتاماتی و gabaa تعدیل می نماید. هسته پاراژیگانتوسلولاریس کناری (lpgi) علاوه بر کنترل برخی از اعمال اتونومیک، در تعدیل درد نیز نقش دارد. روش ها: در این مطالعه از rat های نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 270 گرم استفاده -شد. برای بررسی اثر ریزتزریق آنتاگونیست گیرنده های nmda، ampaو gabaa به داخل هسته ی lpgi در تعدیل درد حاد و مزمن، کانول گذاری هسته ی lpgi انجام شد. ابتدا داروها تزریق و پس از 15 دقیقه 50 میکرولیتر فرمالین 4% به پنجه پای حیوان تزریق شد؛ سپس رفتارهای تکان های ناگهانی پای ملتهب (paw jerking)، خم کردن (flexing) و لیسیدن (licking) پای ملتهب القا شده با تزریق فرمالین به مدت 60 دقیقه ثبت شد. یافته ها: نتایج مطالعه اخیر نشان داد که تزریق 17بتا- استرادیول به داخل هسته lpgi فاز حاد و مزمن رفتارهای خم کردن، لیسیدن و تکان دادن پای ملتهب ناشی از تزریق فرمالین را کاهش داد. پیش تیمار هسته lpgi با آنتاگونیست گیرنده های gabaa (بیکوکولین)، nmda (ap5) و ampa (cnqx) اثر ضددردی 17بتا- استرادیول روی رفتارهای خم کردن، لیسیدن و تکان دادن پای ملتهب القا شده با فرمالین را در هر دو فاز آزمون خنثی نمودند؛ و حتی ap5 و cnqx طی فاز مزمن سبب القا پردردی شدند. نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که احتمالا بخشی از اثر بی-دردی 17بتا- استرادیول روی درد التهابی القا شده با فرمالین از طریق گیرنده های nmda و gabaa وساطت می شود.