انسان در انجام کارهای روزانه خود ممکن است با حوادث غیر مترقبه روبرو گردد که در نتیج? آنها علاوه بر صدمات جانی متحمل خسارتهای مالی نیز بشود. تحمل بسیاری از این خسارتها، چه بر اموال و چه بر جان اشخاص، معمولاً از حیطه قدرت و ظرفیت مالی بسیاری از مردم و حتی غالب سازمان‏های بزرگ خارج است، لذا عملی که بیمه انجام می‏دهد این است که خسارتهای وارده را بین عد? زیادی از مردم سرشکن می‏سازد و هزینه‏ای که به هر یک از آنها تحویل می‏شود عبارت از مقدار حق بیمه‏ای است که می‏پردازند. از تمرکز این حق بیمه‏ها سرمایه‏ای بوجود می‏آید که علاوه بر پرداخت هزینه‏های اداری و غیر? شرکت‏های بیمه، صرف تأمین خسارتها نیز می‏شود. هدف اصلی در این پژوهش، ایجاد تعادل بین حق بیمه‏های دریافتی به عنوان منابع و خسارتهای پرداختی به عنوان مصارف میباشد. در این پژوهش دو عامل مورد بررسی قرار می‏گیرد؛ یکی بررسی الگوی درآمدی ناپارامتریک برای اندازه‏گیری بهتر درآمد و دیگری محاسبه حق بیمه دریافتی بر اساس مدل ناپارامتریک برآوردی، برای بیمه نامه دو محصولی می‏باشد و با این عوامل می‏توان اختلاف بین حق بیمه‏های دریافتی و خسارتهای پرداختی را کاهش داد.