چکیده: تاسیس سازمان تجارت جهانی به سال 1995 باز می گردد. این سازمان نتیجه ی تلاش شکست خورده ی سال 1948 برای ایجاد سازمان تجارت بین المللی ( ito) بود. تا سال 1994 گات سیستم تجاری حاکم بر جهان و دربر گیرنده تجارت کالا بود تا اینکه در دهه 1980 نیاز به بازنگری به طور کامل احساس شد و همین منجر به مذاکرات دور اروگوئه گشت. گات دارای دور های مذاکرات تجاری بود. بزرگترین حرکت ها برای آزاد سازی تجاری از همین دور های تجاری زیر نظر گات سرچشمه گرفت. با گسترش گات و برگزاری نشست ها ، دو موافقت نامه جدید علاوه بر گات شکل گرفت که شامل گاتس ( تجارت خدمات) و تریپس (مالکیت فکری)بود. پس به عبارتی در سازمان تجارت جهانی جدید، تجارت کالا ، تجارت خدمات ، حمایت از حقوق مالکیت فکری و فیصله اختلافات تجاری مهمترین حوزه های تحت پوشش این سازمان را تشکیل داد. هدف اصلی گاتس گسترش تجارت تحت شرایط شفافیت و آزاد سازی مستمر، به عنوان ابزاری برای ارتقای رشد اقتصادی همه ی شرکای تجاری و پیشرفت کشور های در حال توسعه بود . اعضای سازمان تجارت جهانی برای سازماندهی تعهداتشان در بخش خدمات عموماً از نظام طبقه بندی استفاده کردند که شامل 12 بخش خدماتی اصلی است. بخش هفتم آن، شامل خدمات بانکداری، یعنی همان امور مالی و بیمه می شود. خدمات مالی شامل هر خدمت دارای ماهیت مالی است که توسط عرضه کننده ی خدمات مالی یک عضو ارائه می گردد.