فلج مغزی یک بیماری حسی حرکتی است که کنترل قامت و حرکت را تحت تأثیر قرار داده و موجب اختلال و ناهنجاری غیر پیش رونده در مغز در حال رشد است. این بیماری یکی از دلایل اصلی و رایج اختلالات تکاملی دوران کودکی است. کودکان مبتلا به فلج مغزی با اختلالاتی در عملکرد بدن مثل اسپاستی سیتی، کاهش قدرت عضلانی و کنترل انتخابی حرکت روبه رو هستند که ممکن است فعالیت های عملکردی و مشارکت در زندگی روزمره را محدود سازند. هدف از این مطالعه تأثیر 8 هفته برنامه تمرینی مقاومتی پیش رونده بر برخی فاکتور های جسمانی، حرکتی و رفتاری کودکان فلج مغزی همی پلژی می باشد. به این منظور 16 کودک فلج مغـزی هـمی پلژی 4-12 سال در سطح1و2 سیستم طبـقه بندی عملکرد حرکتی درشت (gmfcs) مراجعه کننده به مراکز کاردرمانی شهر ایلام انتخاب شدند. پروتکل تمرین شامل 16 جلسه 1 ساعته تمرینات مقاومـتی پیش رونده در گروه های عضلانی هدف گروه آزمایش(8 نفر) بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس طبقه بندیgmfcs، قدرت عضلانی اندام فوقانی توسط دینامومتر دیجیتالی و عملکرد حرکتی درشت توسط ابزار اندازه گیری عملکردی درشت (gmfm-88)، آزمون لک لک برای اندازه گیری تعادل ایستا وآزمون تعادلی برخاستن و رفتن(tug) برای اندازه گیری تعادل پویا و از پرسشنامه توانایی-ها و مشکلات(sdq) برای ارزیابی وضعیت رفتاری این کودکان استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل های آماری نشـان داد که قدرت گروه های عضلانی تمرین کرده، راه رفتن، دویدن و پریدن از پیـش آزمون به پس آزمون بهبود یافت( p<0/05). همچنین این فاکتور ها به همراه وضعیت رفتاری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل ارتقاء پیدا کرد ( p<0/05). بنابراین الگوی نتایج تحقیق پیشنهاد می کند که انجام تمرینات مقاومتی پیش رونده موجب بهبود عملکرد حرکتی درشت، افزایش قدرت ایزومتریک دست برتر، بهبود تعادل و توانایی راه رفتن کودک ونیز باعث مشارکت بیشتر کودکان فلج مغزی در فعالیت ها و در نتیجه بهبود در مشکلات رفتاری این افراد می شود.