یکی از موضوعات کانونی در سیاست گذاری اجتماعی و توسعه انسانی و اجتماعی متوازن، بررسی طرد/شمول اجتماعی گروهها و مناطق مختلف یک جامعه می باشد. تعریف طرد بدون در نظر گرفتن "زمینه" و شرایطی که در آن طرد رخ می دهد از دقت و جامعیت برخوردار نیست. برهمین اساس، فردی به لحاظ اجتماعی مطرود است که به لحاظ جغرافیایی مقیم در یک جامعه باشد اما و در عین حال فعالیت های روزمره و متعارف شهروندان آن جامعه مشارکت نداشته باشد. از این رو، در میان عوامل متعددی که منجر به طرد می شوند، ویژگی های مناطقی که افراد و گروههای مختلف در آنها ساکنند، حائز اهمیت خاص می باشد. در این بین، یکی از گروههایی که در محیط ها و مناطق مطرود، بیشتر در معرض خطر بوده و آسیب می بینند، جوانان ساکن در این محلات و مناطق اند. بر همین اساس، این مطالعه درصدد بررسی عوامل موثر بر احساس طرد اجتماعی و فرهنگی ساکنان جوان پاکدشت با تأکید بر ارزیابی تشخص محله ای است. مدل در نظر گرفته شده شامل متغیرهای: ارزیابی تشخص محله ای، احساس داغ ننگ، مکانیسم احساس طرد اجتماعی( احساس اعتماد، احساس تعلق و رضایت از امکانات محله) است که به عنوان متغیرهای تأثیرگذار بر احساس طرد اجتماعی و فرهنگی ساکنان محلات دخالت داده شده اند. این تحقیق با استفاده از روش پیمایش و از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، در بین 300 نفر از جوانان 15تا29ساله شهر پاکدشت انجام شده است. از میان عوامل موثر بر شکل گیری احساس طرد اجتماعی، ارزیابی تشخص محله ای، مکانیسم احساس طرد اجتماعی، احساس داغ ننگ و احساس طرد فرهنگی رابطه معناداری با احساس طرد(اختیاری) اجتماعی داشته اند. ازمیان عوامل موثر بر شکل گیری احساس طرد فرهنگی نیز، ارزیابی تشخص محله ای و احساس داغ ننگ رابطه معناداری با احساس طرد فرهنگی داشته اند . نتایج تحلیلهای متعدد آماری نشان داد همانطور که انتظار می رفت ارزیابی تشخص محله ای در ایجاد احساس طرد اجتماعی وفرهنگی جوانان نقش دارد.