امروزه برای افزایش سرعت تکثیر و افزایش سازگاری گیاهان به شرایط محیطی پس از انتقال به محیط بیرون از آزمایشگاه، از راهکار های زیادی استفاده می شود که یکی از کارآمدترین آن ها، القای تنش های غیر زیستی به گیاه در شرایط درون شیشه است. برای این منظور اثر تنش خشکی بر صفات مرفوفیزیولوژیکی موز رقم دووارف کاوندیش در شرایط درون شیشه ای مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش شامل تیمار تنش خشکی در چهار سطح شاهد، ملایم، شدید و خیلی شدید (0، 2، 4 و 6 درصد پلی اتین گلیکول) و چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی بر ریزنمونه های موز رقم دووارف کاوندیش اجرا گردید. نتایج نشان داد که تنش خشکی تاثیر معنی داری برکلیه صفات اندازه گیری شده داشت. پارامتر های تعداد برگ و میزان کلروفیلa در شرایط تنش خشکی نسبت به شاهد کاهش یافتند. پارامتر های طول گیاهچه، وزن تر اندام های هوایی، نسبت وزن تر اندام های هوایی به ریشه، نسبت وزن خشک اندام های هوایی به ریشه، میزان کلروفیل b و غلظت پتاسیم را که از مکانیسم های فرار از خشکی می باشند تحت تاثیرتیمار ملایم خشکی نسبت به شاهد افزایش یافتند. سپس با تشدید تنش در این صفات کاهش چشمگیری مشاهده شد. پارامتر های درصد کلروز، درصد نکروز، ریزش برگ، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، نسبت کلروفیل a / b و میزان پرولین تحت تاثیر تنش خشکی افزایش یافت. تیمار ملایم خشکی با افزایش صفات رشدی و افزایش پارامتر های فیزیولوژیکی ، سرعت پرآوری گیاه را افزایش داده و امکان دستیابی به گیاهچه هایی که از سازگاری بالایی با شرایط محیطی برخوردارند را مهیا ساخته است. کلمات کلیدی: پروسه ی پرآوری، پلی اتیلن گلیکول، تنش خشکی، دووارف کاوندیش، مرفوفیزیولوژیکی