زمینه و هدف: تعارض بین والدین و نوجوانان، از عوامل خطر ساز در دوره نوجوانی است. با توجه به اینکه نحوه حل سالم این تعارضات نقش تعیین کننده ای در رشد نوجوانان دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی مشاوره راه حل محور به شیوه گروهی بر کاهش تعارضات والد- فرزندی ( مادر و پسر) در نوجوانان بود. روش بررسی: روش پژوهش، آزمایشی و طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامع? آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان پسر سال سوم دوره راهنمایی شهر کرج بود. نمونه اولیه این پژوهش 180 نفر بودند که جهت شرکت در پژوهش پرسشنامه تاکتیک های حل تعارض را تکمیل کردند. از کسانی که نمره آن ها در پرسشنامه تاکتیک های تعارض(cp) بالاتر از میانگین بود 30 نفر به روش تصادفی انتخاب و مجددا به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل ( در هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش به صورت هر هفته یک بار در معرض 8 جلسه 90 دقیقه ای مشاوره راه حل محور قرار گرفتند. در پایان به طور همزمان از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش کواریانس تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد، که مشاوره راه حل محور به شیوه گروهی برکاهش پرخاشگری کلامی، کاهش پرخاشگری فیزیکی و افزایش مهارت استدلال در نوجوانان پسر موثر بوده است(05/0p<). نتیجه گیری: از مشاور راه حل محور به شیوه گروهی می توان در کاهش تعارض بین والدین و نوجوانان بهره گرفت.