در گزارش پژوهشی حاضر، دو منومر از مایعات یونی، 1-متیل-3-(4-وینیل بنزیل) ایمیدازولیوم کلراید و 3-متیل-1-]2-(2-متیل آکریلوکسی)-اتیل[ ایمیدازولیوم کلراید سنتز گردید. سپس t-bume2si به صورت کووالانسی به هیدروکسی اتیل متاکریلات (hema) متصل شد. کوپلیمرهای جدیدی از منومرهای یونی با منومر سیلیل دار سنتز و ناپروکسن بر روی این حاملین بارگیری و میزان رهاسازی داروها در دو محیط بافری مشابه با شرایط فیزیولوژی بدن محیط معده با 1=ph و محیط روده با 4/7=ph بررسی شد. در ادامه نانوکامپوزیت های جدیدی از متاکریلیک اسید با منومر3-متیل-1-]2-(2-متیل آکریلوکسی)-اتیل[ ایمیدازولیوم کلراید که برای اصلاح ساختار کلی به عنوان اصلاح کننده آلی بکار رفته تهیه شد. مورفولوژی نانوکامپوزیت های سنتز شده با دیفراکسیون اشعه x و میکروسکوپ الکترونی پویشی مورد بررسی قرار گرفت و خواص این نانوکامپوزیت ها در سیستم دارورسانی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور داروی ناپروکسن بر روی این نانوکامپوزیت ها بارگیری و میزان رهاسازی این داروها در دو محیط بافری مشابه با شرایط فیزیولوژی بدن محیط معده با 1=ph و محیط روده با 4/7=ph بررسی شد.