صنعت بیمه عمر نقش مهمی در ارایه خدمات اجتماعی و همچنین فرایند رشد و توسعه اقتصادی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه ایفاء می‏کند. به طوریکه توسعه بیمه عمر در این جوامع، از یک طرف با هدایت سرمایه های کوچک خانوارها به سمت ایجاد ظرفیت های اقتصادی مناسب و از طرف دیگر با گسترش زمینه‏ های سرمایه گذاری، اثرات مثبت و هدفمند بر رشد بازار سرمایه و تأمین مالی بنگاه‏های اقتصادی برجای می‏گذارد. مسئله اصلی تحقیق در این است که به چه دلیل، علی رغم اهمیت قابل ملاحظه صنعت بیمه در رشد اقتصادی کشورها، بیمه عمر نتوانسته است به عنوان یکی از ابزارهای مهم تأمین مالی از رشد مناسب و درخور توجه در کشورهای در حال توسعه برخوردار شده و مورد توجه بنگاه‏های اقتصادی و خانوارها در این جوامع قرار گیرد. هدف از انجام پژوهش حاضر، پاسخگویی به این سوال اساسی و بررسی تأثیر عوامل نهادی و اقتصادی بر توسعه صنعت بیمه عمر در منتخبی از کشورهای در حال توسعه از جمله ایران و ارایه راهکارهای مناسب در جهت رشد این صنعت است. کشورهای منتخب در این تحقیق شامل آن سری از کشورهای در حال توسعه هستند که علاوه بر داشتن ویژگی‏های تا حدی متشابه اقتصادی، در زمینه صنعت بیمه عمر نیز دارای کم ترین ضریب نفوذ بیمه عمر در سطح کلان اقتصادی هستند. برای این منظور جهت بررسی عوامل موثر نهادی و اقتصادی بر توسعه صنعت بیمه عمر در کشورهای منتخب، از تجزیه تحلیل داده‏ های مربوط به این کشورها طی دوره زمانی (2011- 1999) و همچنین به‏ کارگیری روش اقتصاد سنجی پانل دیتا (panel data) استفاده شده است. نتایج به دست آمده گویای این واقعیت است که در کشورهای مورد مطالعه طی دوره زمانی مورد بررسی، عوامل نهادی شامل شاخص های حکمرانی خوب از جمله شاخص های حکمرانی کل، حاکمیت قانون، کیفیت قوانین و مقررات، ثبات سیاسی، کارایی و اثربخشی دولت، کنترل فساد و حق اظهارنظر، پاسخگویی و شفافیت و همچنین شاخص‏ های اقتصادی شامل توسعه مالی، تولید ناخالص داخلی سرانه و نرخ بیکاری اثر مثبت و معنادار بر توسعه بیمه عمر دارند. در حالیکه، شاخص‏ اقتصادی تورم اثر منفی و معنادار بر توسعه بیمه عمر دارد.