مقدمه تحقیقات in vitro نشان داده است که تجویز خوراکی مس به موش های صحرایی سبب مهار تقویت طولانی مدت در برش های تهیه شده از ناحیه ca1 هیپوکمپ این حیوانات می گردد. اما اثری بر روی یادگیری فضایی ندارد. هدف از این مطالعه بررسی نقش سولفات مس بر روی تقویت طولانی مدت و نیز یادگیری فضایی به شکل in vivo است. مواد و روش ها در بخش اول آزمایش ها تعداد 39 سر موش صحرایی نژاد ویستار به دو گروه نر (21 سر) و ماده (18 سر) تقسیم شدند. هر کدام از گروه های نر و ماده نیز به سه گروه آب مقطر یا کنترل (دریافت کننده آب مقطر به عنوان آب مصرفی)، گروه اول مس ( دریافت کننده غلظت یک میلی مولار سولفات مس در آب مقطر به عنوان آب مصرفی) و گروه دوم مس (دریافت کننده غلظت یک و نیم میلی مولار سولفات مس در آب مقطر به عنوان آب مصرفی) تقسیم شدند. یک ماه پس از مصرف خوراکی سولفات مس،حافظه فضایی موش ها با استفاده از ماز آبی موریس مورد ارزیابی قرار گرفت. در بخش دوم آزمایشها تعداد 32 موش صحرایی به چهار گروه کنترل و 5، 10 و 15 میلی گرم سولفات مس تقسیم شده و به ترتیب سرم فیزیولوژی، و دوز های 5، 10 و 15 میلی گرم سولفات مس به شکل داخل صفاقی به آنها تزریق شد. و میزان انتقال سیناپسی و تقویت طولانی مدت در آنها اندازه گیری شد. نتایج نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اضافه شدن مقادیر 1 و 5/1 میلی مولار سولفات مس به آب آشامیدنی در مجموع سبب اختلال معنی داری (05/0p<) در حافظه فضایی اندازه گیری شده با ماز آبی نمی گردد. در حالیکه تزریق داخل صفاقی آن تقویت طولانی مدت را در ناحیه ca1 هیپوکمپ مهار می کند بحث و نتیجه گیری نتایج این تحقیق نشان داد که اگر چه تزریق داخل صفاقی غلظت های 5، 10 و 15 میلی گرم سولفات مس سبب مهار تقویت طولانی مدت در ناحیه ca1 هیپوکمپ می گردد. با این حال اضافه کردن دوزهای 1 و 5/1 میلی مولار سولفات مس به آب آشامیدنی اثری بر روی میزان یادگیری فضایی موشها در ماز آبی موریس نداشت.