چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرح واره درمانی در درمان بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی - جبری و تعیین طرح واره های غالب در آنها انجام شد. در این پژوهش که به صورت طرح تجربی تک آزمودنی انجام شد، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند پنج نفر بیمار مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی - جبری انتخاب شده و در یک فرآیند مداخله 18 جلسه ای قرار گرفتند. برای سنجش اثربخشی طرح واره درمانی از پرسشنامه های طرح واره های ناسازگار یانگ(eimss)، وسواس فکری و عملی مادسلی و حیطه های نگرانی استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش که با استفاده از روش های تحلیل دیداری - تفسیری، درصد بهبودی(معنی داری بالینی)، شاخص تغییر پایا(rci) و ملاک های کارآیی تحلیل شدند نشان داد که طرح واره درمانی در درمان بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی – جبری اثر بخش بود. همچنین نتایج نشان داد که طرح واره درمانی باعث کاهش معنی دار طرح واره های بیماران شرکت کننده در هر پنج حوزه طرح واره ای شد. همینطور شدت حیطه های نگرانی و علایم وسواسی - جبری نیز در این بیماران کاهش پیدا کرد. طرح واره های معیارهای سرسختانه، بازداری هیجانی، و تنبیه در این بیماران به عنوان طرح واره های غالب مشخص شدند. کلید واژه ها: طرح واره درمانی، اختلال شخصیت وسواسی - جبری، طرح واره های غالب