چکیده با پایان جنگ سرد و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به عنوان یکی از دو قطب بین المللی در سال 1991 جمهوری های مستقل جدیدی شکل گرفتند. یکی از این جمهوری ها، جمهوری ازبکستان است که کشوری توانمند در منطقه آسیای مرکزی و تاحدودی باثبات تر از سایر جمهوری ها در این منطقه می باشد. به بیانی دیگر ازبکستان کاملاً به اهمیت موقعیت استراتژیک خود واقف است و به این خاطر سعی دارد از رقابت موجود میان روسیه و آمریکا استفاده کند. این رقابت می تواند نفوذ منطقه ای ازبکستان را افزایش داده، بدین وسیله هم استقلال خود را حفظ می کند و هم سود لازم را می برد. سیاست خارجی ازبکستان همواره براساس منافعش متغییر بوده است. علی رغم همسایگی ازبکستان با ایران و وجود علقه های کهن فرهنگی،قومی،زبانی،نژادی و مذهبی میان این دو کشور، اما همواره حضور قدرت های بزرگ نظیر روسیه و امریکا و تغییر در سیاست خارجی ازبکستان می تواند منافع ایران را در آسیای مرکزی و ازبکستان به خطر اندازد، پس با توجه به اهمیت منطقه آسیای مرکزی و تأثیری که بر امنیت و منافع ایران می تواند داشته باشد، رساله حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و با هدف تبیین جایگاه ازبکستان در دیپلماسی قدرت های بزرگ بر مبنای تئوری اتحاد ها و تبیین تأثیر این ارتباط بر امنیت جمهوری اسلامی ایران تهیه گردیده است. این رساله در پی پاسخگویی به این سوال است که اتحاد ازبکستان با قدرت های بزرگ چه تأثیری می تواند بر امنیت ج.ا.ایران داشته باشد؟ این پژوهش به این نتیجه می رسد که روابط ازبکستان با قدرتهای بزرگ خصوصاً امریکا تهدیدی علیه امنیت و منافع ملی جمهوری اسلامی ایران محسوب می شود و برای جلوگیری از این تهدیدات و بهبود روابط ایران با جمهوری ازبکستان راهکارهایی پیشنهاد شده است.