تحصیل دلیل در حقوق کیفری حساسترین و مهم ترین بخش یک فرآیند دادخواهی در نظام عدالت کیفری است. مرحله‎ای است که فرد را از وضعیت آلوده‎ی ارتکاب جرم با مهارت خاصی بیرون کشیده و در ندامتگاه سیستم عدالت کیفری به سزای عمل خویش می‎رساند. در این میان نهایت دقت باید به کار گرفته شود تا اولاً غرامت مجرم را از فرد دیگری نستاند، ثانیاً فراموش نکند که فرد مجرم خود یک انسان است و رد هر حال حقوقی دارد که نباید تضییع شود؛ ثالثاً مراقب رندکاریهای مجرم باشد که همیشه در صدد در رفتن از زیر بار عدالت است و نگذارد شانه از زیر بار جزای اعمالش خالی نماید. همه این مهم می‎طلبد که بدانیم از این مرحله چگونه باید عبور کنیم و متهم و قربانی را از آن عبور دهیم. ادله‎ی اثبات جرم تا حدی به وضوح و کمال شناخته شده است اما اینکه این ادله طی چه فرآیندی باید تحصیل شود و مقررات شکلی آن چگونه باید اعمال شود هنوز در حقوق کیفری (چه داخلی و چه سطح بین المللی) در هاله‎ای از ابهام است. بنابراین بر آن هستیم تا بعد از بیان کلیات و اصول اساسی حاکم بر تحصیل دلیل در حقوق کیفری داخلی و بین المللی، تک تک ادله‎ی اثبات جرم (اقرار، شهادت شهود، معاینه محل، سوگند، دلایل نوین) را از منظرآیین دادرسی بررسی کرده و روش های تحصیل آنها را در موقعیت کنونی جهان و علم مورد مطالعه قرار دهیم.