نجف اشرف نه تنها مهد پرورش عالمان و مراجع بزرگ جهان تشیع که خواستگاه سخنوران و شاعرانی بنام و برجسته است. میراث فصاحت و بلاغت علوی تا به آنجا در زبان مردم این سرزمین اثر نهاده است که نه تنها طبقه ی تحصیل کرده و حوزوی که در کلام عوام ایشان نیز روح ذوق و ادب موج می زند. یکی از ستارگان این شهر که سه فضیلت تقوا و علم و ادب را با یکدیگر قرین ساخته است و از شاعران طراز اول این شهر در قرن چهاردهم هجری به حساب می آید شیخ عبدالمهدی آل مطر است. معظم اشعار این ادیب برجسته پیرامون فضایل و مناقب ائمه ی معصومین^ و گواه آگاهی عمیق وی بر سیره ی ایشان می باشد. خصوصیت دیگری که این شاعر را در میان سایر اقران برجسته می کند پرداختن وی به مسائل روز جهان عرب است که نشان از تعهد سیاسی و اجتماعی وی دارد. عالمی که از تلاشگران حوزه ی اصلاحات حوزوی شهر نجف به حساب می آید و همواره کوشیده است با روشنایی قلم خویش، افق هایی تازه از روح همدلی و اتحاد را در برابر فرزندان غیور امت خویش بگشاید. نظر به مجهول القدر ماندن این فقیه و شاعر توانمند و با هدف آشنایی بیشتر با ادبیات متعهد شهر نجف در قرن چهاردهم هجری بر آن شدیم تا در این مجال به معرفی شخصیت و آثار شیخ عبدالمهدی بپردازیم. روش کار پژوهش، توصیفی- تحلیلی بوده و در ابتدا به بیان اوضاع سیاسی و فرهنگی عصر شاعر و شرح زندگی نامه ی وی پرداخته ایم. پس از این با معرفی مهم ترین مضامین شعری شاعر کوشیده ایم تا میزان تاثیر پذیری وی از محیط و حوادث عصر خویش را مشخص نماییم.