چکیده اصطلاح اصناف برای محترفه و اهل صنعت و بازار و کسبه در دوره قبل از صفویه رواج داشته است ، ولیکن در دوره صفویه خاص تجار و پیشه وران محسوب می شده است و بعضاً در قالب تشکیلات پیشه وری و کسبه و تجار به صورت گروه ها، انجمن ها فعالیت می کردند. این تشکیلات دارای ساختاری درونی یا داخلی ، که شامل سلسله مراتبی چون کدخدا، استاد، شاگرد و پادو می شد و مقامات بیرونی( مدیریت شهری) چون کلانتر و نفیب و محتسب وداروغه بر آن نظارت و آن را هدایت می کردند. شکوفایی اقتصادی در عصر صفوی، از یک سو رونق و افزایش تعداد این اصناف را در بر داشت و از سوی دیگر اندیشه شیعیانه نوعی نظارت و نگرشی خاص بر این قشر را تبیین نمود که منجر به تقابل دو گروه بازاری و روحانیون در کنار یکدیگر شد. بنابراین پس از تبیین کالبد و ساختار اصناف عصر صفوی، این پژوهش در صدد تبیین عوامل پیوند دهنده سیاسی، اقتصادی و مذهبی این دوره و سپس تبیین تأثیر نیروهای مذهبی بر اقتصاد عصر صفوی است. کلیدواژه: اصناف، اقتصاد، بازار، روحانیون، صفوی