چکیده مسکن یکی از نیازهای اصلی انسان به شمار می رود و تأثیر فراوانی در زندگی فردی و اجتماعی انسان دارد. بخش مسکن به عنوان یکی از بخش های اصلی در اقتصاد از چند بعد حائز اهمیت است. مسکن به عنوان سرپناه برای خانواده ها و به عنوان بخشی از اقتصاد که با بخش های صنعت و خدمات در ارتباط نزدیک است، بر اشتغال جامعه بسیار اثرگذار است. به بیان دیگر، این بخش موتور محرک اقتصاد است. هدف اصلی این مطالعه بررسی شناسایی و طبقه بندی متغیرهای تأثیر گذار بر قیمت مسکن در شهر تهران با استفاده از رهیافت اقتصاد سنجی فضایی می باشد. برای دستیابی به این هدف از نرم افزارهای gis و geoda استفاده شده است. تا بحال اکثر مطالعات انجام شده در این زمینه با توجه به محدودیت آماری( از نوع دسترسی به آن) بیشتر متغیر های فیزیکی و ذاتی مسکن را مورد بررسی قرار می دادند، از آنجا که پژوهش حاضر دسترسی به اطلاعات برنامه ریزی شهری(اطلاعات طرح جامع و تفصیلی) را داشته است، لذا این مطالعه با رویکرد برنامه ریزی شهری به بررسی متغیرهای تأثیر گذار بر قیمت مسکن در شهر تهران پرداخته است. نتایج این بررسی نشان می دهد متغیرهای: فاصله محله از بازار، سهم کاربری های فضای سبز از کل مساحت محلات، سهم کاربری های تجاری از کل مساحت محلات، متوسط تراکم موجود ملاک عمل شهرداری تهران، متوسط متراژ واحدهای مسکونی تأثیر مثبت و معنی داری بر روی قیمت واحدهای مسکونی شهر تهران داشته ولی متغیر های: متوسط بعد خانوار، سهم کاربری های کارگاهی و صنعتی از کل مساحت محلات، سهم شبکه معابر از کل مساحت محلات، تراکم جمعیت تأثیر منفی بر روی قیمت مسکن در شهر تهران دارد. کلید واژه ها: روش قیمت گذاری هدانیک ، تمایل به پرداخت، تمایل به پذیرش، فضا ، اقتصاد سنجی فضایی مجاورت فضایی، سیستم اطلاعات جغرافیایی، طرح جامع شهر