روابط متقابل ادبی وفرهنگی میان ملل عالم،به خصوص ملل همجوار،ازدیربازمرسوم ومتداول بوده است.دراین میان، رابطه ی فرهنگی،زبانی وادبی ملت ایران وعراق درطول تاریخ بیش ازهرملت دیگری بوده است. ملک الشعرای بهار،شاعرمعاصر ایرانی(متوفای1330 ش )وجمیل صدقی الزهاوی،شاعرمعاصرعراق (متوفای1932 م )هریک درادبیات کشورخویش ازجایگاه ویژه ای برخوردارند که دراین پایان نامه سعی شده است تا با بررسی ادبیات واوضاع سیاسی و اجتماعی درایران و عراق، زندگی دوشاعر،آثارآنهاو مبحث اصلی یعنی بررسی تطبیقی جایگاه انسان درشعراین دوشاعر؛ به اندیشه های بهار و زهاوی درباب انسان پرداخت چراکه کمال انسانی اساسی ترین دغدغه ی اندیشمندان درهرزمانی است. همچنین بتوانیم از پس این پژوهش به مهم ترین نتیجه که تأثیرپذیری بهار و زهاوی ، مشابهات و مفترقات نگاه ایشان در به تصویر کشیدن چهره ی انسان برسیم . طرح موضاعاتی این گونه،کمک شایانی به درک بهترتعامل ادبی و فرهنگی ادبیات فارسی با ادبیات و فرهنگ دیگرکشورها،ازجمله کشورهای عربی ومسلمان خواهد کرد.