آنچه که در آموزش کودکان امروز، مسئله ای است که حل آن به عنوان راهکاری برای ارتقا سطح آموزش بدان ارج نهاده می شود مبحثی به نام خلاقیت می باشد. خلاقیت در گذشته به عنوان شهود و الهام تلقی می گردید، اما امروزه به عنوان یک موضوع اکتسابی مورد توجه بسیاری از روانشناسان قرار گرفته است. مطابق فرضیه این پژوهش عوامل محیطی و کالبدی فضا بر بروز خلاقیت کودک تاثیر گزار است. در این راستا چگونگی این تأثیر و ویژگی های کالبدی فضای مناسب کودک مولفه ای است که جای بحث و بررسی بیشتری را می طلبد. این پژوهش در جهت دست یافتن به فضایی که ویژگی های کالبدی آن، در کنار سایر انگیز ش گرها، به رشد خلاقیت کودکان یاری می رساند، انجام گرفته است. در این پژوهش مولفه های ویژه ای همچون خلاقیت، نحوه ی ادراک کودک و مراحل رشد او و نیز رابطه بین این عوامل با یکدیگر و محیط کالبدی شناسایی می گردد.به نظر می رسد بتوان از طریق اعمال ملاحظاتی در طراحی محیط کالبدی فضاهای که برای کودکان ساخته می شوند؛ بخشی از ظرفیت های خلاقانه ی آنها را شکوفا کرد. به بیان دیگر، بین عوامل محیطی و کالبدی فضا از یک سو و خلاقیت کودک از سوی دیگر، بستگی وجود داشته و عامل اول، بر دیگری تاثیرگزار است. با توجه به مطالعات این پژوهش، این تأثیر یا به صورت مستقیم بوده و یا از طریق تأثیر بر عوامل و فاکتورهایی است که آن ها سبب افزایش خلاقیت در کودک هستند. بر این اساس،«به نظر می رسد از طریق اعمال برخی ملاحظات کالبدی در طراحی محیط های ویژه ی کودکان، می توان خلاقیت آن ها را ارتقا داد.» نتایج این پژوهش، راهبردی موثر برای ارتقإ خلاقیت کودکان میباشد و به تدوین الگوهای طراحی فضاهای کودکان به عنوان یکی از فاکتورهای ارتقا خلاقیت کمک شایانی می نماید.