در پژوهش حاضر، رویکردهای دینی در سروده های مصطفی رحماندوست بررسی شده است. وی در این عرصه، بیشترین حجم سروده ها را به خود اختصاص داده و یکی از شاخص ترین و موفق ترین شخصیت ها محسوب می شود. تحلیل اشعار در این پژوهش، با توجه به تقسیم بندی معارف به پنج بخش اعتقادی، مراسم و احکام عملی، بخش اخلاقی، داستانی و اجتماعی انجام گرفته است. همچنین تناسب بین اشعار با گروه سنی کودک و نوجوان، براساس مراحل رشد شناختی «پیاژه» کاویده شده است. نتایج نشان می دهد، بیشتر مفاهیم و رویکردهای دینی در سروده های رحماندوست، مربوط به گروه سنی "الف" و در زمینه ی مسائل اعتقادی (به طور اخص مفهوم انتزاعی خدا) است و از آن جا که کودک در سنین پایین تر قادر به درک مفاهیم انتزاعی نیست، در آثار وی سعی شده خدا به صورت عینی و ملموس تداعی شود؛ مثلاً از پدیده های عینی مانند نشانه های موجود در طبیعت استفاده شده است؛ از این رو می توان گفت در آثار او طرح مفاهیم دینی غالباً به صورت غیر مستقیم است، به جز نمونه های معدودی که طبق تحلیل محتوایی اشعار رحماندوست در این پژوهش، مربوط به مراسم و احکام عملی است.