هدف از این تحقیق، بررسی رابطه ی میان برون گرایی/درون گرایی و عملکرد نوشتار استدلالی و توصیفی دانشجویان ایرانی یادگیرنده زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی براساس نوع نوشتار آنها در دو مقیاس کلی و تحلیلی است. بر این هدف، تعداد 55 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی رشته های زبان و ادبیات انگلیسی و مترجمی زبان انگلیسی و همگن از نظر سطح زبان در دانشگاه اراک به عنوان آزمودنی ها انتخاب شدند. آزمودنی ها براساس یک آزمون زبان (آزمون میشیگان) برای تعیین گروه همگن از نظر سطح زبانی (سطح متوسط) و پرسشنامه شخصیت آیزنک به دو گروه شخصیتی(برون گرا/درون گرا) تقسیم شدند. سپس به آزمودنی ها دو فعالیت نوشتاری (توصیفی و استدلالی) داده شد تا برای هر یک متنی بنویسند. تجزیه وتحلیل اطلاعات جمع آوری شده نشان داد که میان عملکرد گروه برون گرا و درون گرا در نوع نوشتار توصیفی در مقیاس تحلیلی تفاوت معناداری وجود ندارد. به علاوه، درمقیاس کلی نیز در عملکرد دانشجویان برون گرا و درون گرا در نوع نوشتاری استدلالی نتایج نشان دادند که دانشجویان درون گرا نسبت به دانشجویان برون گرا عملکرد بهتری داشته اند. بر این اساس چنین می توان نتیجه گرفت که ویژگی شخصیتی زبان آموزان همچون برون گرایی/درون گرایی می توان درکسب مهارت نوشتاری زبان تا حدودی تاثیرگذار باشد. از این رو، به نظر می رسد که با توجه به ویژگی های شخصیتی زبان آموزان در محیط های آموزشی می توانند تاثیر داشته باشد. واژگان کلیدی: برون گرایی،درون گرایی، نوشتار استدلالی، نوشتار توصیفی ، مقیاس کلی ، مقیاس تحلیلی