یکی از مخرب ترین بلایای طبیعی زلزله بوده که سالانه در نقاط مختلف دنیا به وقوع می پیوندد و خسارت متعددی در ساختمانها و تجهیزات حمل و نقل ایجاد می کند. برای اینکه بتوانیم سازه های مقاوم در مقابل زلزله طراحی کنیم نیاز است مدلسازی مناسبی صورت گیرد تا بتوانیم رفتار سازه مورد نظر را در هنگام زلزله بررسی نماییم حال این مدل سازی به صورت عددی و یا آزمایشگاهی می توان صورت پذیرد یکی دیگر از راه های بسیار دقیق بررسی عملکرد سازه در هنگام اعمال نیروهای زلزله بررسی مشاهدات ودر نتیجه عملکرد سازه های متعدد پس از رخداد زلزله می باشد این روش در بررسی وضعیت پل های ساخته شده و تغییرات مورد نیاز طراحی بسیار حایز اهمیت است. با بررسی خسارت به وقوع پیوسته در زلزله های گذشته به طور کلی می توان آسیب دیدگی پل های تخریب شده را به دو دسته تقسیم نمودر: 1-خسارت ناشی از نواقص سازه ای 2-خسارت ناشی از نزدیکی بیش از حد گسل درمورد مسیله اول می توان به جرات گفت تمام مشکلات سازهای به وجود آمده در زلزله های اخیر در بازبینی های مختلف آیین نامه های طراحی به نحو مناسبی دیده شده و اصلاحات لازم صورت پذیرفته است. در مورد مسیله دوم با توجه به تغییر مکان های بزرگ ایجاد شده در شرایط نزدیک به گسل ضوابط خاصی ارایه نشده و به همین دلیل این مطلب به عنوان موضوع تحقیقاتی این پایان نامه مورد بررسی قرار گرتفه است در این پایان نامه به بررسی تاثیرات شرایط نزدیک به گسل بر روی پاسخ پلها و همچنین تاثیرات جهت داری زلزله در حالت نزدیک به گسل پرداخته شده است در هریک از این موارد با بررسی رکوردهای متعدد که خواص مورد نظر را دارا باشند در خصوص پلهای با دوره تناوب مختلف که محدوده وسیعی از پریود ها را پوشش می دهند مقایسه های متعددی صورت گرفته است و در نهایت حاکی از آنست که در مناطق حوزه نزدیک و شکست پیشرونده به شدت پاسخ سازه های با دوره تناوب بالا افزایش می یابد.