در چند دهه اخیر، کشورهای در حال توسعه روند شتابانی را در مصرف انرژی از خود نشان داده و در آینده این میزان افزایش چشمگیری خواهد یافت. چین به عنوان بزرگترین کشور در حال توسعه جهان (از لحاظ اقتصادی)، برای ادامه توسعه اقتصادی خود نیاز شدیدی به انرژی دارد. از آنجایی که این کشور توانایی تولید تمام انرژی مورد نیاز خود در داخل را ندارد، بنابراین ناگزیر است از منابع خارجی آن را تأمین کند. به دلیل تسلط آمریکا (مهمترین رقیب چین در صحنه بین-المللی)، بر مسیرهای دریایی انتقال انرژی، چین تلاش می کند که انرژی خود را از منطقه آسیای مرکزی تأمین کند. مهمترین دلایل چین برای نفوذ در آسیای مرکزی به ترتیب، عبارتند از: ، بهره برداری از منابع غنی نفت و گاز این منطقه، هم-مرز بودن با آسیای مرکزی از لحاظ مسایل امنیتی ایالت سین-کیانگ چین، دور از دسترس بودن این منطقه برای ناوگان دریایی آمریکا. با توجه به دلایل بالا، چین بعد از فروپاشی شوروی وارد منطقه آسیای مرکزی شده و در بخش انرژی منطقه سرمایه گذاری کلانی انجام داده است. سیاست انرژی، در تصمیم-گیری های سیاست خارجی این کشور تأثیر بسزایی دارد زیرا که حیات اقتصادی این کشور به انرژی وابسته است. در نهایت، این پژوهش از یک طرف، به بررسی سرمایه گذاری های انجام شده و در حال انجام چین در بخش انرژی آسیای مرکزی می پردازد و از طرف دیگر به حضور قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای و تأثیر آن بر حضور چین در بخش انرژی منطقه می پردازد. روش این پژوهش توصیفی تحلیلی است.