هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و انطباق پذیری مسیر شغلی در دانشجویان کارشناسی دانشگاه اصفهان بود و 415 نفر به عنوان نمونه با استفاده از نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه انطباق پذیری مسیر شغلی ساویکاس و پورفلی و پرسش نامه سبک دلبستگی هازن و شیور بود. یافته های پژوهش نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن و دغدغه، اعتماد،کنترل و کنجکاوی مسیر شغلی دانشجویان رابطه مثبت معناداری وجود دارد (05/0p<). همچنین بین سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و دغدغه مسیر شغلی همبستگی منفی معناداری وجود دارد و با اعتماد و کنترل و کنجکاوی مسیر شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (05/0p<). به علاوه بین سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا با دغدغه مسیر شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و با اعتماد مسیر شغلی رابطه وجود ندارد و با بعد کنترل و کنجکاوی مسیر شغلی رابطه منفی معناداری وجود دارد (05/0p<). نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که سبک دلبستگی ایمن قادر به پیش بینی دغدغه و اعتماد و کنترل و کنجکاوی مسیر شغلی می باشد. سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی تنها قادر به پیش بینی کنجکاوی مسیر شغلی می باشد، در حالی که سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا قادر به پیش بینی دغدغه و کنجکاوی مسیر شغلی است. همچنین پیش بینی کننده کنترل مسیر شغلی به صورت منفی می باشد. بنابراین می توان گفت که سبک دلبستگی ایمن نقش مهم تری در انطباق پذیری مسیر شغلی دارد.