پیش بینی خودشکوفایی بر مبنای ویژگی های شخصیتی و خودآگاهی در میان دانش آموزان تیزهوش هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه ی ویژگی های شخصیت، ابعاد خودآگاهی و خودشکوفایی و همچنین پیش بینی خودشکوفایی بر مبنای ویژگی های شخصیتی و ابعاد خودآگاهی در میان دانش آموزان تیزهوش بود. شرکت کنندگان پژوهش مشتمل بر 236 دانش آموز تیزهوش (118 پسر و 118 دختر) در مقطع دبیرستان شهر شیراز بود که به شیوه ی هدفمند انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسش نامه ی 46 گویه ای پنج عامل بزرگ شخصیت (گلدبرگ،1999)، مقیاس 23 گویه ای خودآگاهی (ریلو و الیک، 1998) و مقیاس 27 گویه ای شکوفایی توانایی (لفرانکویس و دیگران، 1997) استفاده گردید. روایی این ابزارها با محاسبه ی ضریب همبستگی نمره هر گویه با عامل مربوط به آن برای پرسش نامه ی پنج عامل بزرگ شخصیت (گلدبرگ، 1999) و تحلیل عاملی برای مقیاس خودآگاهی (ریلو و الیک، 1998) و مقیاس شکوفایی توانایی (لفرانکویس و دیگران، 1997) و پایایی این ابزارها با محاسبه ی ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد. نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبول این ابزارها بود. برای تحلیل یافته های پژوهش از روش آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش هم زمان استفاده شد. نتایج نشان داد که میان ویژگی های شخصیت (برون گرایی، وظیفه مداری، توافق پذیری، گشودگی به تجربه و روان رنجوری)، ابعاد خودآگاهی (خودآگاهی خصوصی، خودآگاهی عمومی و اضطراب اجتماعی) و ابعاد خودشکوفایی (خود ارجاعی و گشودگی به تجربه) و خودشکوفایی کل رابطه وجود دارد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که از میان ویژگی های شخصیتی، عامل توافق پذیری و وظیفه مداری به طور مثبت و عامل روان رنجوری به طور منفی ابعاد خودشکوفایی و خودشکوفایی کل را پیش بینی نمودند. از میان ابعاد خودآگاهی نیز خودآگاهی خصوصی به طور مثبت ابعاد خودشکوفایی و خودشکوفایی کل را پیش بینی کرد. یافته ها با توجه به تحقیقات پیشین به بحث گذاشته شد و در پایان پیشنهاداتی برای انجام پژوهش های بعدی مطرح و کاربردها و محدودیت های پژوهش نیز بیان گردید.