دارواش گیاهی انگلی و متعلق به خانواده viscaseae می باشد که در طب سنتی از آن استفاده های فراوان می شود. به منظور بررسی تنوع ژنتیکی گیاه دارواش در استان های گلستان، مازندران و گیلان، 17 جمعیت از جنس l. viscum و 10 جمعیت از جنسm.b. arceut hobium از نقاط مختلف جمع آوری گردید. در این پژوهش از 13 پرایمر rapd استفاده شد. در بررسی جنس viscum، 169 باند قابل امتیازدهی حاصل شد که حدود 38/83 درصد باندها چند شکل بودند. میزان متوسط pic برای این جنس 27/0 و mi 7/20 برآورد گردید. همچنین در جنس arceuthobium ، تعداد 165 باند مشاهده شد که بیش از 84 درصد باندها چند شکل بودند و مقدار pic و mi به ترتیب 26/0 و 7/23 محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل کلاستر بر مبنای ضریب تشابه دایس و الگوریتم upgma نشان داد که تنوع گسترده ای در نمونه های جمع آوری شده وجود دارد به نحوی که متوسط ضریب تشابه برای جنس viscum، 45/0 و برای جنس arceuthobium، 44/0 بود. تنوع بسیار وسیعی در این دو جنس مشاهده گردید.

هدف تحقیق، بررسی بیوسیستماتیک جنس pteris (دو گونه یpteris cretica وpteris dentata) به روش های آناتومی و مورفومتری و بررسی میزان شباهتها و تفاوتهای بین جمعیت های این دو گونه در شمال ایران بوده است. دنتاتا و کرتیکا از گونه های پتریسهستندکهعلیرغمتفاوت های ظاهری، در یک جنس قراردارند.بررسی بیوسیستماتیک این دو گونه وجمعیت های آنها با استفاده از آناتومی، مورفولوژی مقایسه ای و تحلیل های آماری می تواند توضیح بهتری در مورد طبقه بندی و تنوع این دو گونه ارایه دهد. به همین منظور جمعیت های دو گونه از جنس پتریس یعنیپتریس کرتیکاوپتریس دنتاتادراستان های مازندران، گیلان و گلستانبه روش هایآناتومی و مورفومتری موردبررسی قرار گرفتهوبایکدیگرمقایسهشدند. نتایج حاصل از یافته هانشان می دهد این دو گونه سرخس، از نظر آناتومی بر اساس مولفه اصلی اول و سوم باهم متفاوت، ولی از نظر مولفه های اصلی دیگر باهم شبیه هستند.بر اساس مطالعات مورفومتری، بین دو گونه براساس مولفه های اصلی اول و دوم تفاوت معنی داری وجود دارد. درمیان جمعیت های گونه کرتیکابر اساس این مولفه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد، ولی در میان جمعیت های دنتاتا به لحاظ ریخت شناسی براساس مولفه اصلی دومتفاوت معنی داری مشاهده شد. مطالعات آناتومی انجام شده نیز نشان داد، در میان جمعیت های گونه ی دنتاتا، بر اساس چهار مولفه ی اصلی تفاوت معنی داری وجود دارد.

چکیده رسوب لیگنین در دیواره های سلولی یکی از پاسخ های مشترک گیاهان به انواع مختلف تنش های زیستی و غیر زیستی است. در پژوهش حاضر تغییرات در آناتومی، فعالیت برخی از آنزیمهای موثردر بیوسنتز لیگنین و بیان ژن های آنها به همراه تغییرات در مقدار و ترکیب لیگنین تحت تنش شوری در هالوفیت .parl aeluropus littoralis طی بلوغ و تکوین میانگره ها مطالعه شد. مطالعات هیستوشیمی لیگنین به کمک روش های رنگ آمیزی با فلوروگلوسینول و واکنش maule، فعالیت آنزیم ها به روش اسپکتوفتومتری و بیان ژن آنها با تکنیک real time pcr انجام شد. همچنین برای تعیین محتوی لیگنین از روش استیل برماید و به منظور شناسایی مونومرهای لیگنین از روش تیواسیدولیز و آنالیز gc-ms استفاده شد. در .parl aeluropus littoralis تنش شوری موجب کاهش شاخص های رشد ساقه گردید. تحت تنش شوری و در موقعیت های مختلف میانگره ای تغییرات آناتومیکی در سطح مقطع عرضی ، تعداد دستجات آوندی، ضخامت پوست، ضخامت اندودرم، قطر عناصر گزیلمی و وسعت بافت فلوئمی درمیانگره ها مشاهده شد. در مطالعات هیستوشیمی لیگنین هر دو روش رنگ آمیزی با فلوروگلوسینول و واکنش maule الگوی تقریبا یکسانی از کلیات رسوب لیگنین تحت تنش شوری و طی بلوغ میانگره ای را نشان دادند. براساس هر دو روش افزایش رسوب لیگنین با افزایش غاظت نمک و با افزایش سن میانگره ها مشاهده شد. نتایج حاصل از واکنشmaule نشان دادکه لیگنین g در میانگره های راسی رسوب می کند درحالیکه رسوب لیگنین s با پیشرفت مراحل بلوغ میانگره ها افزایش می یابد. تنش شوری سبب افزایش مشخصی در میزان پروتئین کل در میانگره های الروپوس لیتورالیس گردید در حالیکه بلوغ میانگره ها منجر به کاهش غلظت پروتئین کل شد. فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز (pal) و سینامیل الکل دهیدروژناز (cad) در گیاهان الروپوس لیتورالیس تیمار شده با nacl افزایش یافت. بالاترین سطح فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز در میانگره های راسی و پایین ترین آن در میانگره های قاعده ای یافت شد در حالیکه فعالیت آنزیم سینامیل الکل دهیدروژناز در میانگره های میانی به بالاترین سطح خود رسید. در این مطالعه افزایش شدید بیان ژن pal تحت تنش شوری در هر سه موقعیت میانگره ای قابل توجه بود. اما افزایش بیان ژن cad تحت تنش شوری در مقایسه با ژن pal چندان قابل توجه نبود. نتایج این پژوهش همچنین نشان می دهد که بیان ژن های pal و cad تحت تاثیر بلوغ میانگره ها تغییر می کند. سطح بیان ژن pal به طور مشخص در طول ساقه از راس به قاعده کاهش یافت. اما سطح mrna ی cad در بخش میانی و تاحدی تحتانی بیشتر از بخش های راسی بود. در میانگره های الروپوس لیتورالیس تیمار شده با نمک محتوی لیگنین کل در مقایسه با گیاهان شاهد افزایش نشان داد و همچنین طی بلوغ میانگره ها تجمع لیگنین از راس به سمت قاعده افزایش یافت. آنالیز gc-ms نشان داد که تنش شوری و افزایش سن میانگره ها به طور مشخص سبب افزایش مونومر سیرنژیل (s) در ترکیب لیگنین شد. همچنین تنش شوری موجب افزایش مونومر g نیز شد اما همراه با افزایش تنش شوری به طور هماهنگ درصد مونومر g افزایش نیافت. نتایج هماهنگ حاصل از بررسی های مورفولوژیکی، هیستوشیمیایی و متابولیکی بیانگر اثر تنش شوری در لیگنینی شدن و فرایندهای مرتبط با آن در الروپوس لیتورالیس است. نتایج پژوهش حاضر ضمن ارائه اطلاعات پایه ای از فرایند لیگنینی شدن در هالوفیت الروپوس لیتورالیس بیان می کند که به احتمال این هالوفیت با کاهش رشد، تغییرات ساختاری، افزایش فعالیت آنزیم ها و بیان ژن های موثر در بیوسنتز لیگنین و به دنبال آن افزایش در مقدار و تغییر در ترکیب لیگنین قادر به تحمل بهتر شرایط شور می باشد.

جنس spiraea متعلق به خانواده گل سرخ است و در نواحی خزری و بخش های کوهستانی ایرانی-تورانی رویش دارد. هدف این تحقیق بررسی بیوسیستماتیک جنس spiraea ( سه گونه spiraea crenata و spiraea hypericifolia و spiraea sheikhii) در شمال ایران به روش آناتومی و مورفومتری می باشد.به منظور مقایسه این گونه ها، تاکسونومی عددی با استفاده از 29 صفت ریختی و 45 صفت تشریحی انجام شد. از نرم افزار spss برای انجام آنالیز تجزیه به مولفه های اصلی استفاده شد.مطالعات نشان داده که سه گونه از نظر آناتومی و مورفومتری و ویژگی های ریزریخت شناسی بذر تفاوت نشان می دهند.