پروژه ها باید براساس قراردادها در زمان و موعد مشخصی تحویل داده شوند. بر همین اساس، زمان هایی برای اجرا و اتمام فعالیت ها از قبل تعیین و پیش بینی می گردد. اما در مواردی لازم می شود پروژه زودتر از زمان برنامه ریزی شده به اتمام برسد که در اینصورت، باید زمان تعدادی از فعالیت ها را کاهش داد، این امر توأم با افزایش منابع کاری و صرف هزینه است. از طرفی، انجام فعالیت ها در زمان طولانی تر معمولاً سبب کاهش هزینه های فعالیت می شود، اما ممکن است به افزایش زمان پروژه که احتمالاً جریمه های مشخصی را دربر دارد منجر شود. تصمیم جامع و دقیق در ارتباط با این منافع و جریمه ها اغلب برای مدیران چالش برانگیز است. در عمل، یکی از معیارهای اساسی برای موفقیت پروژه، کیفیت انجام آن است که می تواند با تسریع زمان تکمیل پروژه با هزینه های اضافی تحت تأثیر قرار گیرد. هدف مسائل موازنه زمان-هزینه-کیفیت انتخاب مجموعه ای از فعالیت ها برای تسریع و همچنین انتخاب حالت اجرای مناسب برای هر فعالیت است به نحوی که هزینه و زمان پروژه حداقل و کیفیت آن حداکثر شود. در این تحقیق، مدل جدیدی برای مسأله موازنه زمان-هزینه-کیفیت پیشنهاد شده است که بر خلاف مدل های سنتی که در آن ها تنها یک نوع رابطه بین فعالیت هایی که به دنبال هم اجرا می شوند وجود دارد، در اینجا روابط وابستگی بین فعالیت ها از نوع روابط پیش نیازی تعمیم یافته است که لحاظ کردن این نوع روابط علیرغم پیچیده تر کردن مسائل، ما را به دنیای واقعیت نزدیک تر می سازد و از طرف دیگر سعی می شود سه فاکتور زمان، هزینه و کیفیت در موازات با هم بهینه گردند. در ادامه به منظور اعتبارسنجی مدل ارائه شده، چندین مثال تولید شده که با رویکرد ?–محدودیت و استفاده از نرم افزار بهینه ساز gams حل شده اند. به دلیل پیچیدگی مسائل موازنه زمان، هزینه و کیفیت در حالت گسسته ضرورت استفاده از الگوریتم های ابتکاری و فراابتکاری برای مسائل با ابعاد بزرگ انکارناپذیر است. در این تحقیق از دو الگوریتم nsga-ii و fastpga به این منظور استفاده شده که کارایی آن ها با استفاده از چندین معیار که بر کیفیت و تنوع جواب ها تأکید دارند، مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته است.