با افزایش جمعیت، روند آلوده شدن منابع آب تشدید شده و بشر نیازمند روش هایی نو و ارزان برای پالایش، استفاده مجدد و بهبود کیفیت آب شده است. گیاه پالایی یکی از روشهایی است که در دهه های اخیر به آن توجه بسیاری شده است. در این تحقیق، نسبت بهینه نیتروژن به فسفر در حذف توسط فرآیند گیاه پالایی بوسیله دو گونه گیاه وتلندی پامپاس گراس و بامبو، بر اساس حداکثر راندمان حذف و میزان جذب آلاینده، به صورت جداگانه در محیط هیدروپونیک مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت نتایج با استفاده از نرم افزار spss و روش t-test بررسی شد. در طول آزمایشات از نمکهای kno3 و kh2po4 جهت ساخت فاضلاب سنتزی استفاده شد. در این پژوهش ابتدا نسبتهای نیترات به فسفات (75 : 25)، (25 : 25) و (25 : 75) انتخاب گردید و برای تشخیص زمان ماند محلولهای آماده شده در پایلوتها به مدت 11 روز تعویض نشده و هر روز مورد آزمایش قرار گرفتند. با توجه به نتایج، زمان ماند بهینه 8 روز تعیین و بر اساس این زمان ماند تحقیقات در دو مرحله انجام پذیرفت. مرحله اول آزمایش، در 6 سطح نیترات (15، 25، 50، 75، 100 و 125 میلی گرم در لیتر) و در سطح ثابت فسفات 25 میلی گرم در لیتر انجام پذیرفت و میزان غلظت بهینه نیترات بر اساس حداکثر میزان راندمان حذف و جذب مجموع آلاینده ها تعیین گردید، سپس در مرحله دوم در سطح ثابت نیترات بدست آمده از مرحله اول و سطوح متفاوت فسفات آزمایشات ادامه و در نهایت نسبت بهینه تعیین گردید. در گیاه پامپاس گراس نسبت 1=50/50=n/p به عنوان نسبت بهینه با راندمان 45/84 درصد بر اساس میزان حداکثر راندمان حذف و نسبت 1=100:100=n/p به عنوان نسبت بهینه با میزان جذب 76/2 گرم بر کیلوگرم وزن خشک گیاه بر اساس حداکثر میزان جذب جرمی به دست آمد. در گیاه بامبو نسبت 1=25/25=n/p به عنوان نسبت بهینه با راندمان 33/54 درصد بر اساس میزان حداکثر راندمان حذف و نسبت 1=100:100=n/p به عنوان نسبت بهینه با میزان جذب 82/1 گرم بر کیلوگرم وزن خشک گیاه بر اساس حداکثر میزان جذب جرمی حاصل شد.