هدف از این پژوهش بررسی اثرات تیمارهای قبل از برداشت سالیسیلیک اسید و پلی آمین ها بر حفظ کیفیت و ماندگاری میوه کیوی رقم ?هایوارد? بود. این پژوهش به صورت دو آزمایش مجزا در قالب فاکتوریل بر پایه بلوک های کاملاً تصادفی با 4 تکرار طراحی شد. محلول پاشی غلظت های مختلف (0 (شاهد)، 5/0، 1 و 5/1 میلی مولار) سالیسیلیک اسید در آزمایش اول و پوتریسین و اسپرمیدین (0 (شاهد)، 1 و 2 میلی مولار) در آزمایش دوم، در روزهای 40 و 20 روز قبل از برداشت بر روی درخت میوه کیوی انجام شد. میوه ها در زمان بلوغ تجاری برداشت و به مدت 14 هفته در دمای 1±5/1 درجه سلسیوس انبار شدند. ویژگی های مختلف در زمان های صفر (قبل از شروع انبارمانی)، 11 و 14 هفته پس از برداشت اندازه گیری شدند. در آزمایش اول تیمار 5/1 میلی مولار سالیسیلیک اسید به صورت معنی داری میزان سفتی را در مقایسه با شاهد افزایش داد. در آزمایش دوم برهمکنش سطح 2 میلی مولار پوتریسین و اسپرمیدین به طور معنی داری میزان سفتی بیش تری (09/3 کیلو گرم نیرو) در مقایسه با شاهد (16/2 کیلوگرم نیرو) داشت. کم ترین میزان مالون دی آلدهید و کاهش وزن مربوط به تیمارهای سالیسیلیک اسید و پلی آمین ها بود. همچنین کم ترین میزان فعالیت میکروبی (log cfu g-1 54/3) مربوط به تیمار 5/1 میلی مولار سالیسیلیک اسید و بیش ترین میزان آن (log cfu g-1 16/3) مربوط به شاهد بود. تیمار 2 میلی مولار پوتریسین و اسپرمیدین به طور معنی داری فعالیت میکروبی کم تری نسبت به شاهد داشت. میزان فعالیت ضداکسیدانی، ترکیبات فنلی و کلروفیل کل تحت تأثیر تیمارها واقع شدند و بالاترین مقدار آن ها متعلق به سطوح مختلف سالیسیلیک اسید و پلی آمین ها بود. تغییرات شاخص های مختلف رنگ، میزان ویتامین ث، میزان مواد جامد محلول کل، اسید کل و پ هاش در میوه های تیمار شده با سالیسیلیک اسید و برهمکنش پوتریسین و اسپرمیدین به تأخیر افتاد، به جز در مورد اسید کل که تیمار سالیسیلیک اسید تأثیر معنی داری بر میزان آن نداشت. مطابق با نتایج بدست آمده تیمارهای سالیسیلیک اسید و پلی آمین ها سبب حفظ خصوصیات کمی و کیفی میوه در طول انبارمانی شدند.