پژوهش حاضر نشان داد که اگرچه کودهای شیمیایی و زیستی می توانند بر ویژگی های کمی و کیفی گاوزبان تاثیر بگذارند ولی میزان تاثیر و طریقه مصرف آنها بر هر یک از این ویژگی ها متفاوت است. بر اساس نتایج، تلقیح بذر با کود زیستی به تنهایی به طور بسیار معنی داری سبب افزایش ارتفاع گل آذین، تعداد برگ، تعداد گل در بوته، تعداد ساقه های فرعی، عملکرد خشک بوته، درصد نیتروژن، محتوای رطوبت نسبی، درصد موسیلاژ، درصد پروتئین، میزان کلروفیل(کلروفیل سنجی)، کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل، در مقایسه با تیمار شاهد شده است. همچنین تلقیح بذر با کود زیستی به طور معنی داری سبب افزایش ارتفاع بوته و عملکرد خشک سرشاخه گلدار گیاه گاوزبان در مقایسه با تیمار شاهد شده است. کودها اثر معنی داری بر میزان پتاسیم نداشتند. کاربرد کود شیمیایی به تنهایی نسبت به شاهد موجب افزایش درصد فسفر شده است و مصرف کودها چه به صورت تنهایی و چه به صورت توأم، نسبت به تیمار شاهد، موجب کاهش کربوهیدراتهای محلول شده اند. از طرفی مصرف توأم کود زیستی (به صورت تلقیح بذر) و کود شیمیایی نسبت به مصرف هر یک به تنهایی، موجب بهبود همه صفات مورد اندازه گیری، بجز فسفر، پتاسیم و کربوهیدراتهای محلول، شده است. بنابراین با جایگزینی کودهای زیستی به جای کودهای شیمیایی و مصرف توأم آنها، علاوه بر افزایش اکثر صفات کمی و کیفی گاوزبان اروپایی می توان در راستای کشاورزی پایدار و کاهش آلودگی های زیست محیطی گام برداشت.