به منظور بررسی اثر کود آهن بر برخی خصوصیات کیفی، کمی، فیزیولوژیک و بیوشیمیایی نخود زراعی و همچنین نحوه‏ی کاربرد کودآهن (خاک‏کاربرد و محلول‏پاشی) و نیز زمان استفاده در مراحل فنولوژیک مختلف گیاه، آزمایشی در سال زراعی 91-1390 در مزرعه‏ی تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه اجرا شد. آزمایش به‏صورت اسپلیت پلات (کرت‏های یک‏بار خرد شده) در قالب طرح پایه‏ی بلوک‏های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. شرایط آبیاری تکمیلی و تنش خشکی به عنوان فاکتور اصلی قرار گرفتند. زمان و نحوه‏ی کاربرد کود آهن در هشت سطح شامل عدم کاربرد کود آهن (f1)، مصرف خاک‏کاربرد کود آهن (f2)، محلول‏پاشی در مرحله‏ی شاخه‏دهی (f3)، محلول‏پاشی در مرحله‏ی گلدهی (f4)، محلول‏پاشی در مرحله‏ی غلاف‏بندی (f5)، خاک‏کاربرد + محلول‏پاشی در مرحله‏ی شاخه‏دهی (f6)، خاک‏کاربرد + محلول‏پاشی در مرحله‏ی گلدهی (f7)، خاک‏کاربرد + محلول‏پاشی در مرحله‏ی غلاف‏بندی (f8)، به عنوان فاکتور فرعی قرار داده شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس و مقایسه‏ی میانگین‏ها نشان داد که اثر فاکتور رژیم رطوبتی بر روی اکثر صفات مورد بررسی معنی‏دار بوده و تیمار آبیاری تکمیلی در اکثر صفات نسبت به تنش خشکی برتری نشان داد. فاکتور کود آهن بر صفات مهمی چون عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در غلاف، شاخص برداشت، میزان آهن دانه، درصد پروتئین، میزان سبزینگی، شاخص سطح برگ، فعالیت ویژه‏ی آنزیم کاتالاز و فعالیت ویژه‏ی آنزیم پراکسیداز اثر معنی‏داری داشت. تیمار f7 از نظر عملکرد دانه (1614 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (3683 کیلوگرم در هکتار)، درصد پروتئین دانه (7/27 درصد)، فعالیت ویژه آنزیم کاتالاز (2/346 واحد در میلی‏گرم پروتئین) و پراکسیداز (2/106 واحد در میلی‏گرم پروتئین) بیشترین مقادیر را به خود اختصاص داد. با این وجود، میزان آهن دانه (88/66 میلی‏گرم در کیلوگرم) در تیمار f8 بیشتر بود.