به منظور بررسی اثر کنترل تلفیقی (مکانیکی- شیمیایی) علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت، آزمایشی در سال 1386 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و به صورت اسپلیت پلات با 3 تکرار اجرا شد. در این آزمایش خاک ورزی با 5 سطح (شیار ساز+ تیغه شمشیری، شیار ساز+ تیغه سر نیزه ای، شیار ساز+ تیغه پنجه غازی، شیار ساز به تنهایی و بدون عملیات خاک ورزی) به عنوان عامل اصلی و سمپاشی در 3 سطح (نواری، کامل و بدون سمپاشی) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. رقم ذرت مورد استفاده سینگل کراس 647 بود که رقمی متوسط رس می باشد. بذر گواهی و ضدعفونی شده از موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج تهیه گردید. علف کش مورد استفاده در این تحقیق، نیکوسولفورون بود که به میزان 2 لیتر در هکتار و به صورت پس رویشی و در مرحله 4 برگی ذرت استفاده گردید که در سمپاشی کامل به میزان 2 لیتر در هکتار و در سمپاشی نواری به میزان 1 لیتر در هکتار مصرف شد. در روش سمپاشی کامل، تمام سطح پشته ها و جوی ها به طور کامل با سمپاش الکتریکی مت ابی (متعلق به بخش گیاهپزشکی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان) زیر پوشش سمپاشی قرار گرفت، ولی در روش نواری، از نازل ادوین استفاده گردیدکه فقط عرضی معادل 25 سانتی متر روی پشته ها را زیر پوشش قرار داد. به منظور کنترل مکانیکی علف های هرز از دستگاه فاروئر سه ردیفه استفاده شد که در جلوتر از شیارسازها، سه نوع مختلف تیغه های کولتیواتور یعنی پنجه غازی، سرنیزه ای و شمشیری به نوبت تعبیه گردید. عملیات خاک ورزی در مرحله 9- 8 برگی ذرت، یعنی 15 روز بعد از اعمال تیمارهای سمپاشی که ارتفاع بوته ها در حدود 40 سانتی-متر بود، انجام شد. به منظور محاسبه شاخص های رشد ذرت، اولین مرحله نمونه برداری در کلیه تیمارها، 15 روز پس از سبز شدن ذرت آغاز شد و بعد از آن هر 14 روز یک بار طی 7 مرحله تکرار گردید. جهت تعیین عملکرد و اجزای عملکرد، در زمان برداشت از خطوط مربوطه نمونه برداری صورت گرفت. نمونه برداری از علف های هرز، هر 14 روز یک بار همزمان با نمونه برداری از ذرت با یک کوادرات 1× 1 متر در هر کرت انجام شد. وزن خشک کل علف های هرز در تیمارهای سمپاشی نواری، کامل و بدون سمپاشی به ترتیب 4/53، 50 و 35/108 گرم در مترمربع بود که این نتایج تأثیر سمپاشی را بر کاهش وزن خشک کل علف های هرز به میزان 7/50 تا 7/53 درصد نسبت به تیمار بدون سمپاشی نشان می دهد. همچنین فاکتور سمپاشی بر روی کنترل علف های هرز و افزایش شاخص های فیزیولوژیکی رشد تأثیر معنی داری گذاشت و در این رابطه روش سمپاشی نواری با 50 % کاهش مصرف علف کش و 7/48 % کاهش در وزن خشک علف های هرز نسبت به تیمار بدون سمپاشی، بر روش کامل برتری داشت. بررسی اثر متقابل تیمارهای سمپاشی و خاک ورزی مشخص نمود که تیمار خاک-ورزی با تیغه سرنیزه ای – سمپاشی نواری نسبت به تیمار بدون خاک ورزی – بدون سمپاشی، باعث 71 % کاهش در وزن خشک علف های هرز و در نتیجه افزایش شاخص های فیزیولوژیکی رشد گردید. نتایج نشان داد که اثر سمپاشی بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی، شاخص برداشت، وزن هزار دانه و تعداد دانه در ردیف معنی دار بود، اما اثر معنی داری بر تعداد ردیف در بلال و ارتفاع ساقه نداشت. در بین تیمارهای مختلف خاک ورزی کمترین و بیشترین وزن خشک کل علف های هرز مربوط به تیمار شیارساز+ تیغه سرنیزه ای با 92/48 گرم در مترمربع و تیمار بدون خاک ورزی با 38/89 گرم در مترمربع بود. اثر خاک ورزی فقط بر شاخص برداشت معنی دار شد، ولی مقایسه میانگین ها نشان داد که، استفاده از تیغه سرنیزه ای نسبت به سایر تیمارها برتری داشت و سبب کاهش 3/45 درصدی وزن خشک علف های هرز و افزایش عملکرد دانه ذرت به میزان 15 درصد گردید. اثر متقابل تیمارهای خاک ورزی و سمپاشی نشان داد که تیمار تیغه سرنیزه ای- سمپاشی نواری نسبت به سایر تیمارها برتری داشت و نسبت به تیمار بدون خاک ورزی- بدون سمپاشی، باعث 78 درصد کاهش وزن خشک کل علف های هرز و 47 درصد افزایش عملکرد دانه شد.

به منظور بررسی تاثیر گیاهان پوششی بر کنترل علف های هرز، عملکرد، اجزا عملکرد و خصوصیات رشد سیب زمینی رقم آگریا و برخی از ویژگی های فیزیکی خاک ، آزمایشی در سال زراعی 1386 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان به اجرا درآمد. در این آزمایش از طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار و 8 تیمار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از شاهد( بدون استفاده از علف کش)، شاهد( با استفاده از علف کش)، چاودار، جو و کلزا هر کدام با تراکم معمول و سه برابر به عنوان گیاه پوششی. وزن خشک تولیدی گیاهان پوششی و علف های هرز قبل از برگرداندن گیاهان پوششی به خاک، تعیین شد. به منظور بررسی شاخص های رشد سیب زمینی، نمونه برداری از 17 روز پس از سبز شدن سیب زمینی با فاصله 15 روز یکبار صورت گرفت. همزمان با نمونه برداری از گیاه زراعی درصد جذب نور توسط کانوپی سیب زمینی اندازه گیری شد. نمونه برداری از علف های هرز در کلیه ی تیمارها از 31 روز پس از سبزشدن سیب زمینی شروع و هر 15 روز یکبار انجام شد. نمونه برداری از خاک برای تعیین وزن مخصوص ظاهری و درصد ماده آلی خاک طی 3 مرحله، قبل از کاشت گیاهان پوششی، قبل از برگرداندن گیاهان پوششی به خاک و بعد از برداشت سیب زمینی انجام شد. نتایج نشان داد که در بین گیاهان پوششی، کلزا با تراکم سه برابر حداکثر و چاودار با تراکم معمولی حداقل ماده خشک را در طول دوره رشد تولید کردند. از نظر وزن خشک علف های هرز ، تیمارهای چاودار و جو با تراکم سه برابر و نیز جو با تراکم معمول، کمترین آلودگی را به علف های هرز نشان دادند. از نظر ویژگی های رشد سیب زمینی نیز بین تیمارها تفاوت معنی داری وجود داشت، تیمارهای چاودار و جو با تراکم سه برابر، به ترتیب با 8/51 و 1/56 تن در هکتار دارای بیشترین عملکرد نهایی غده بودند. تیمار چاودار با تراکم سه برابر دارای بیشترین میانگین تعداد کل غده بود و تیمارهای جو با تراکم معمول و شاهد بدون استفاده از علف کش، دارای کمترین میانگین تعداد کل غده در مترمربع بودند. جو با تراکم سه برابر معمول بیشترین متوسط وزن غده را دارا بود. در مورد سرعت رشد محصول تیمار جو با تراکم سه برابر حائز حداکثر میزان سرعت رشد محصول بود. تجمع ماده خشک سیب زمینی حدود 90 روز پس از سبزشدن به حداکثر مقدار خود رسید، که در این مرحله نیز بین تِیمارها تفاوت معنی داری وجود داشت. ترکیب علف های هرز موجود در مزرعه شامل 13 گونه بود.گیاهان پوششی بر تعداد بوته و وزن خشک علف های هرز به طور معنی داری اثرگذار بودند، به شکلی که تیمارهای چاودار و جو در اوایل فصل رشد و تیمارهای کلزا در اواخر فصل رشد بیشترین کنترل را بر علف های هرز داشتند. کمترین راندمان مصرف نور به تیمار شاهد بدون استفاده از علف کش(02/1گرم بر مگاژول) و بیشترین آن به تیمار جو با تراکم سه برابر(9/1گرم بر مگاژول) مربوط بود. از نظر ویژگی های فیزیکی خاک در مرحله برداشت سیب زمینی بین تیمارها تفاوت معنی داری وجود داشت بطوری که که تیمار چاودار با تراکم سه برابر دارای حداقل وزن مخصوص ظاهری و حداکثر ماده آلی خاک بود. طی این پژوهش مشخص شد که در بین گیاهان پوششی جو گزینه مناسب تری به عنوان کشت گیاه پوششی قبل از سیب زمینی است.

به منظور تعیین دوره بحرانی کنترل علف های هرز لوبیا، آزمایشی در سال زراعی 1390، در غالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار، در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان انجام شد. تیمارهای آزمایشی در دو گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل 6 تیمار تداخل علف های هرز با گیاه زراعی تا 10، 20، 30، 40 و 50 روز پس از سبز شدن و سپس کنترل آنها تا آخر دوره رشد، بعلاوه یک تیمار تداخل تمام فصل علف های هرز، که به ترتیب wi10, wi20, wi30, wi40, wi50 و wit نام گذاری شدند. گروه دوم تیمارها شامل 6 تیمار مهار علف های هرز تا 10، 20، 30، 40 و 50 روز پس از سبز شدن و عدم کنترل آنها در مابقی فصل رشد، بعلاوه یک تیمار مهار تمام فصل علف های هرز بود که آنها نیز به ترتیب wf10, wf20, wf30, wf40,wf50 و wft نام گذاری شدند. هر کرت آزمایشی شامل 5 ردیف کاشت به طول 6 متر بود. نمونه گیری از گیاه زراعی 10 روز پس از سبز شدن آغاز و پس از آن هر 10 روز یک بار طی 8 مرحله انجام شد. قرائت عدد spad در اوایل دوره گلدهی صورت گرفت. نمونه برداری از علف های هرز، در تیمارهای تداخل، پس از اتمام این دوره و در تیمارهای کنترل علف های هرز در انتهای فصل رشد انجام شد. نتایج نشان داد که تداخل علف های هرز سبب کاهش تجمع ماده خشک، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، طول غلاف و تعداد ساقه فرعی گردید. با افزایش تداخل علف-های هرز به تدریج از ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته و تعداد دانه در غلاف کاسته شد. از نظر وزن صد دانه، اختلاف معنی-داری بین تیمارهای تداخل و کنترل علف های هرز وجود نداشت. در حالیکه با افزایش طول دوره تداخل وزن خشک علف های هرز افزایش یافت اما تراکم آنها ابتدا افزایش و پس از رسیدن به حد ماکزیمم کاهش یافت. دوره بحرانی کنترل علف های هرز، با احتساب 5 درصد افت عملکرد از 20 تا 68 روز پس از سبزشدن معادل مرحله v2 تا r1 و با احتساب 10 در صد افت عملکرد از 23 تا 55 روز پس از سبز شدن، معادل مرحله v2 تا v6 بدست آمد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.