در سال های اخیر با توجه به روند رو به رشد مصرف انرژی و افزایش نگرانی های زیست محیطی، برنامه ریزی بهینه تولید نیروگاه ها به یکی از مهمترین مسائل چالش برانگیز در صنعت برق مبدل شده است. برنامه ریزی تعمیرات پیشگیرانه واحدهای نیروگاهی یکی از برنامه ریزی های حائز اهمیت در سیستم قدرت می باشد که سبب افزایش قابلیت اطمینان و کاهش هزینه های سیستم قدرت می گردد. در این پایان نامه در ابتدا با معرفی ضریبی جدید موسوم به ضریب کاهش هزینه سعی در بهبود برنامه ریزی تعمیرونگهداشت واحدهای نیروگاهی شده است. سپس با ارائه روشی جدید سطح رزرو واحدهای نیروگاهی براساس معیار تعهدپذیری واحد در تأمین رزرو مورد نیاز سیستم تعیین می گردد؛ و اثرات آن بر روی برنامه ریزی تعمیر و نگهداشت در سیستم قدرت سنتی مورد بررسی قرار می گیرد. از طرفی، امروزه برنامه های مدیریتی بار که از آن ها به عنوان برنامه های پاسخ گویی بار یاد می شود؛ یکی از گزینه مهم در سیاست های تصمیم گیری محسوب می شوند که بر روی کنترل و مدیریت برنامه-ریزی های بلندمدت تا کوتاه مدت سیستم قدرت اثر می گذارند. برنامه ریزی تعمیر و نگهداشت پیشگیرانه واحدهای نیروگاهی نیز به عنوان یکی از برنامه ریزی های بلندمدت سیستم قدرت تحت تأثیر برنامه های پاسخ گویی بار قرار می گیرد. لذا به منظور بررسی اثرات اقتصادی و زیست محیطی منابع پاسخ گویی بار در برنامه ریزی سیستم قدرت، برنامه ریزی تعمیر و نگهداشت مقید واحدهای نیروگاهی در حضور منابع پاسخ گویی بار در محیط هوشمند انجام می پذیرد. کلیه مدل های ارائه شده در این پایان نامه به صورت برنامه ریزی خطی آمیخته با اعداد صحیح ساختار یافته اند؛ و از بهینه ساز cplex برای حل آن ها استفاده شده است. روش های پیشنهادی به شبکه ی 24 باس ieee-rts اعمال شده و نتایج به دست آمده مفید و موثر بودن راهکارهای ارائه شده را نشان می دهد.