هدف : هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات هوازی(ایروبیک) بر برخی شاخص های اساسی عملکرد ریوی زنان مبتلا به ام اس شهر اهواز است. روش ها : 28 زن بیمار از نوع عود و بهبود(rrms) و با درجه بیماری < 3 edss انتخاب و به دو گروه تمرینی (15 نفر) و کنترل (13 نفر) تقسیم شدند .گروه تمرینی برنامه تمرینی را به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته با شدت 50 تا70 درصد ضربان قلب ذخیره انجام دادند. شاخص های اساسی عملکرد ریوی بیماران؛ حجم ذخیره دمی،ظرفیت حیاتی سریع جریان بازدمی‏، حجم بازدم پر فشار در ثانیه اول ،اوج جریان بازدمی ،اوج جریان دمی با دستگاه اسپیرومتری، قبل و بعد از 24 جلسه تمرین اندازه گیری شد. تمرینات هوازی شامل حرکات متنوع و ریتمیک ایروبیک و تمرینات کششی پویا و ایستا بود. نتایج: داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مناسب از جمله t وابسته و t مستقل، در سطح معنی داری 5./. ?p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین برخی از شاخص های اساسی عملکرد ریوی(ظرفیت حیاتی سریع جریان بازدمی، حجم بازدم پر فشار در ثانیه اول ،اوج جریان بازدمی) پیش آزمون تا پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد، در حالی که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. (5./.> p) نتیجه گیری کلی: نتایج به دست آمده از این تحقیق موید نقش موثر تمرینات ایروبیک در بهبود شاخص های اساسی عملکرد ریوی(ظرفیت حیاتی سریع جریان بازدمی، حجم بازدم پر فشار در ثانیه اول ،اوج جریان بازدمی) بیماران زن مبتلا به ام اس است.