: به منظور بررسی تاثیر روش های مصرف کودهای آهن و روی بر رشد و عملکرد چغندر قند بذری، آزمایش مزرعه ای در سال 1391 در مزرعه تحقیقاتی دکتر هاشمی مجد در اردبیل بر پایه ی طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمار های مورد آزمایش عبارت بودند از: 1- سولفات آهن به صورت خاکی 2- سولفات روی به صورت خاکی 3- مصرف توام هر دو کود به صورت خاکی4- سولفات آهن به صورت محلول پاشی 5- سولفات روی به صورت محلول پاشی 6- مصرف توام هر دو کود به صورت محلول پاشی 7-شاهد . سولفات آهن به صورت خاکی به مقدار 50 کیلوگرم در هکتار و سولفات روی خاکی به مقدار 30 کیلوگرم در هکتار اعمال شد. محلول پاشی آهن و روی از منبع سولفات این عناصر و با غلظت 5 در هزار در دو مرحله انجام شد. نتایج این آزمایش نشان داد که تاثیر این کودها بر چغندرقند بذری معنی دار است و بیشترین تاثیر بر روی تعداد ساقه اصلی، عملکرد خالص، کلروفیل و وزن خشک بوته مربوط به مصرف خاکی سولفات آهن بوده و بیشترین تاثیر بر روی ساقه روی و وزن هزار دانه مربوط به تیمار مصرف توام آهن و روی به صورت خاکی بوده است و بیشترین تاثیر بر روی بذردهی و عملکرد ناخالص مربوط به تیمارهای مصرف توام آهن و روی بصورت خاکی و مصرف خاکی سولفات آهن بود. مصرف روی به صورت خاکی باعث افزایش ارتفاع بوته گردید. اختلاف معنی داری بین تیمارها درغلظت آهن و روی وجود داشت. بیشترین میزان آهن بذروآهن و روی اندام هوایی مربوط به محلول پاشی آهن ومصرف توام آهن و روی به صورت محلول پاشی بود ولی بیشترین میزان روی در بذر مربوط به تیمار مصرف توام آهن و روی به صورت محلول پاشی بود. دراغلب تیمارها، کمترین مقدار خصوصیات فوق مربوط به شاهد بود