اکثر اقتصاددانان بر این نکته که سرمایه گذاری به مثابه ی موتوری برای توسعه ی اقتصادی است تأکید دارند و هر کشوری جهت تأمین مالی سرمایه گذاری به پس انداز نیاز دارد. بنابراین هدف در این پایان نامه ابتدا بررسی عوامل موثر بر نرخ پس انداز ملی ایران در چارچوب الگوی خود توضیح با وقفه های گسترده (ardl) و الگوی تصحیح خطا (ecm) با استفاده از داده های سالانه (1387-1344) و سپس تبیین رابطه ی پس انداز ملی با سرمایه گذاری داخلی در اقتصاد ایران با توجه به نظریه ی فلدشتاین و هاریوکا و با به کار گیری آزمون هم انباشتگی جوهانسون- جوسیلیوس می باشد. همچنین تلاش شده است تا رابطه علیت بین پس انداز ملی و سرمایه گذاری داخلی با استفاده از آزمون علیت تودا و یاماموتا بررسی شود. نتایج حاصل از برآورد الگو نشان می دهد که متغیرهای رشد اقتصادی، تعداد شعب بانکی و درآمد سرانه در کوتاه مدت و بلند مدت تأثیر مثبت و نرخ تورم، بار تکفل و متغیر مجازی سال های جنگ اثری منفی بر نرخ پس انداز ملی دارند. نتایج آزمون هم انباشتگی جوهانسون- جوسیلیوس حاکی از آن است که یک رابطه ی تعادلی بلند مدت مثبت بین پس انداز ملی و سرمایه گذاری داخلی طی دوره ی مذکور وجود دارد که این رابطه دلیلی بر تحرک پایین سرمایه در اقتصاد ایران می باشد. نتایج آزمون علیت تودا و یاماموتا نشان می دهد که یک رابطه ی علی یک طرفه از پس انداز ملی به سرمایه گذاری داخلی وجود دارد.