چکیده تحقیق حاضر سعی دارد که به شکل مقایسه ای، انتقال طنز ( طنز انتقادی، هجو) را در سطح فرهنگی و اجتماعی، و فکاهه در سطح زبانی، در جهت کشف میزان موفقیت مترجمان، مورد بررسی قرار دهد. بدین جهت، رمان ماجراهای هاکلبری فین اثر مارک تواین، و دو ترجمه ی آن از نجف دریابندری و هوشنگ پیرنظر انتخاب شده اند. در جهت بررسی انتقال طنز به زبان مقصد در سطح فرهنگی و اجتماعی، و فکاهه در سطح زبانی استراتژی های معنایی، نحوی و کاربرد شناختی چسترمن (1997) به کارگرفته شده اند. در طول انجام تحلیل 44 نمونه دارای نکات طنز آمیز و 23 مثال شامل فکاهه شناسایی شده اند. سپس انتقال تاثیر طنز و فکاهه در دو ترجمه ی فارسی مورد بررسی قرار گرفته است. بحث و نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که مترجمان در انتقال طنز در سطح فرهنگی و اجتماعی از استراتژی هایی استفاده کرده اند که موجب روشن تر شدن تاثیر طنز در متن مقصدشده است. مترجمان در ترجمه فکاهه در سطح زبانی به شکل متفاوتی عمل کرده اند. نجف دریابندری در ترجمه تکرار و ترادف عبارات از استراتژی ها یی استفاده کرده است تا تاثیر فکاهه را به متن مقصد انتقال دهد. این در حالی است که پیرنظر به ارزش ها ی زیبایی شناختی متن مبدا توجهی نداشته است. بعلاوه مترجمان در ترجمه لغات غلط (که دربردارنده طنز می با شند) موفق نبوده اند. هر دو مترجم از استراتژی هایی برای انتقال فکاهه در سطح زبانی استفاده کرده اند اما در بیشتر مثال ها شکل صحیح کلمات را ترجمه کرده اند.