در جهان امروز، آمادگی در برابر حوادث غیرمترقبه امری ضروری است. در کشور لرزه خیزی همچون ایران ضرورت توجه به این مقوله بیشتر احساس می شود. بنابراین هدف این پژوهش، ارزیابی میزان آسیب پذیری لرزه ای ساختار شهری و برنامه ریزی پدافند غیر عامل و مکان یابی پناهگاه می باشد در این مطالعه، منطقه یک شهر کرمان مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، بررسی های میدانی و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار الحاقی کارمانیا خطر (karmaniya hazard model) که در محیطgis کار می کند، مدل هم پوشانی شاخص و منطق فازی می باشد. شبیه سازی به وسیله ی مدل (khm) برای اولین بار در تحقیق حاضر انجام گرفته است. در این منطقه 6 نوع سازه وجود دارد. نوع اول سازه های منطقه شامل ساختمان-های خشت و گلی با آسیب پذیری بسیار بالا، نوع دوم سازهای آجری با سقف قوسی، نوع سوم ساختمان های بدون شناژ، نوع چهارم ساختمان های دارای شناژ و نوع پنجم و ششم سازه های اسکلت فلزی و بتن آرمه ای با کمترین آسیب پذیری را شامل می شود. نتایج ریزپهنه بندی لرزه ای نشان می دهد که این منطقه در یکی از فعال ترین بلوک های تکتونیکی ایران واقع شده و میزان خطر لرزه ای به دلیل بالا بودن ضخامت رسوبات تا mmi x+ نیز می-رسد. هم چنین در اثر وقوع زمین لرزه ای برابر با 3/6 ریشتر، 93 درصد از سازه ها دچار تخریب بیش از 50 درصد شده و حدود 51 درصد از جمعیت منطقه در معرض آسیب دیدگی زیاد قرار می گیرند. در قسمت برنامه ریزی پدافند غیر عامل و مکان یابی پناهگاه های شهری نیز، نتایج حاکی از آن است که به علت ساختار کالبدی ناموزون و رشد خودرو و ناهماهنگ شهری، پناهگاه های محله ای تنها 36863 نفر از جمعیت 126159 نفری منطقه را می-توانند پوشش دهند و به میزان کمبود فضا داریم. در مکان یابی پناهگاه های منطقه ای نیز، در وضع موجود شاهد عدم وجود پناهگاه در این سطح و در برنامه ریزی وضع مطلوب شاهد کمبود 37 متر مربع فضای پناهگاهی به ازای هر نفر، با توجه به سرانه استاندارد 40 متر مربعی، می باشیم.