خانواده در منظر قرآن کریم نهاد مقدسی است که بر پایه ازدواجی سالم که از آن به «میثاق غلیظ» یاد می شود، استوار شده است. بنیاد جامعه اسلامی بر خانواده و نقش آن نهاده شده و از این رو، خانواده، مرکز تربیت، انسان سازی و مأمنی برای رسیدن به تکامل انسانی است. اسلام، رشد و پویایی خانواده را در گرو توجه به اصول اخلاقی می داند و جریان جاری زندگی را تنها بر این پایه ممکن و مطلوب می داند. در این رساله، اخلاق مدیریت در خانواده با استناد به آیات و روایات مورد بررسی قرار گرفته است؛ در این راستا دیدگاه اسلام نسبت به ویژگی های اخلاقی مدیر و اصول اخلاقی که باید در حیطه مدیریت خویش رعایت کند، بیان گشته و به تبیین مسئله مدیریت در خانواده از منظر حقوقی و اخلاقی پرداخته شده است؛ و روشن گردیده که مدیریت حقوقی خانواده، مقامی است که برای ثبات و مصلحت خانواده به مرد – در صورت داشتن شرایط لازم- داده شده است و امتیاز و حق فردی برای وی محسوب نمی شود؛ این امر بیشتر یک وظیفه اجتماعی برای تأمین سعادت خانواده است و مرد نباید از آن سوءاستفاده کند یا بر خلاف روش مناسب هر جامعه و یا مصلحت ویژه هر خانواده و به شکل تحکم و اجبار، آن را به کار برد؛ اما مدیریت اخلاقی خانواده، یک مدیریت مشارکتی است که مرد و زن هر دو در آن سهیم هستند تا روابط اخلاقی خانواده را سامان دهند. هم چنین در این رساله با بیان ویژگی های اخلاقی مدیر در خانواده، به ارتباط اخلاق و حقوق در نظام خانواده پرداخته و مشخص شد که در یک خانواده اسلامی کفه اخلاق بر استیفای حقوق سنگینی می کند؛ خانواده را اخلاق اداره می کند و حقوق برای شرایط غیر عادی است. نتایج پژوهش نشان می دهد که اخلاق با مدیریت رابطه تنگاتنگی دارد و می‏توان گفت پاسداری از موازین اخلاقی در مدیریت از ضرورت بیشتری برخوردار است؛ زیرا مدیریت و رهبری بدون رعایت اخلاق و ارزش‏های انسانی، ارزش ندارد.