هدف از این تحقیق، بررسی اثرات پروبیوتیکی مخمر ساکارومایسس سرویزیا و آسپرژیلوس نایجر بر شاخص‎های رشد، بازماندگی، پارامترهای هماتولوژی و بیوشیمیایی سرم خون، میکروبیوتای روده و ترکیب بیوشیمیایی لاشه فیل ماهیان جوان بود. این پژوهش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار انجام شد که شامل تغذیه فیل ماهیان با جیره‎های غذایی حاوی 106×2، 106×4 و 106×6 (سلول در گرم غذا) و شاهد (جیره پایه بدون پروبیوتیک) بود. فیل ماهیان جوان با میانگین وزنی (± خطای استاندارد) (2/81±31/8) به صورت تصادفی در 12 حوضچه فایبرگلاس (1000 لیتری) با تراکم 30 ماهی در هر تانک توزیع گشتند. پس از 8 هفته غذادهی با جیره‎های آزمایشی در انتهای دوره، شاخص‎های رشد (وزن نهایی، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه (sgr))، ضریب تبدیل غذایی (fcr)، ترکیب شیمیایی لاشه، نرخ بقاء، پارامترهای هماتولوژی و بیوشیمیایی سرم خون (گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، ایمونوگلوبولین m، کلسترول، آمیلاز و لیپاز) و میکروبیوتای روده‎ای بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد که جیره‎ غذایی مکمل سازی شده با 106×6 (سلول در گرم غذا) ساکارومایسس سرویزیا و آسپرژیلوس نایجر، بطور معنی‎داری وزن نهایی، افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، نرخ بقاء و پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون را نسبت به گروه شاهد بهبود داد (0/05>p). با این حال پارامترهای هماتولوژی خون در تیمارهای تحت تأثیر جیره‎های مکمل سازی شده با پروبیوتیک تفاوت معنی‎داری را با گروه شاهد نشان ندادند (0/05<p). بررسی تراکم کل پروبیوتیک‎های قارچی میکروبیوتای روده موید افزایش معنی‎دار سطوح قارچ‎های پروبیوتیکی در روده بود (0/05>p). این مطالعه نشان می‎دهد که استفاده از این نوع پروبیوتیک موجب بهبود عملکرد رشد، کارآیی تغذیه، فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون و فلور میکروبی روده فیل ماهی شده و پیشنهاد می‎شود که سطوح بالای ساکارومایسس سرویزیا و آسپرژیلوس نایجر به عنوان یک محرک رشد برای فیل ماهی جوان بکار گرفته شود.